حرم شاه - بانک جامع اشعار مذهبی روضه و مرثیه - مطالب ارسال شده توسط harame-shah

علی اکبر(ع)-شهادت

ماهم فتاده بر خاک با جسم پاره پاره

ای اشک ها بریزید بر دیده چون ستاره

جز من که هم چو خورشید افروختم در این شب

کی پاره پاره دیده اندام ماه پاره؟

ماهم فتاده بر خاک دیدم که خصم نا پاک

با تیغ زخم می زد بر زخم او دوباره

در پیش چشم دشمن بر زخمت ای گل من

جز اشک نیست مرحم جز آه نیست چاره

خندید قاتل تو بر اشک دیده من

با آن که خون بر آمد از قلب سنگ خاره

وقتی لبت مکیدم آه از جگر کشیدم

جای نفس برون ریخت از سینه ام شراره

ای جان رفته از دست بگشا دو دیده از هم

جانی بده به بابا حتی به یک اشاره

دشمن چنین پسندد استاده و بخندد

فرزند دیده بندد بابا کند نظاره

چون ماه نو خمیدم با چشم خویش دیدم

خورشید غرقه خون را در یک فلک ستاره

دردا که پیش رویم در باغ آرزویم

افتاد برگ یاسم با زخم بی شماره

جسم عزیز جانم چون دامن زره شد

از زخم هر پیاده از تیغ هر سواره

افتاده جسم صد چاک جان حسین بر خاک

(میثم) بر آن پاک خون گریه کن هماره

علی اکبر(ع)-شهادت

من آن پدرم کز پسرم دست کشیدم

صبحم ز ستاره سحرم دست کشیدم

شد روز جهان از نظرم تیره تر از شب

آن جا که ز نور بصرم دست کشیدم

در بادیه عشق ز طوفان حوادث

من از شجر و از ثمرم دست کشیدم

با خون جگر این گهر افتاد به دستم

وز موج بلا از گهرم دست کشیدم

از داغ ابوالفضل گرفتم به کمر دست

با داغ علی از جگرم دست کشیدم

همراه سفر بود مرا در سفر عشق

افسوس که از هم سفرم دست کشیدم

آثار شهادت به رخش دیدم و مُردم

وقتی به جبین پسرم دست کشیدم

حضرت علی اکبر(ع)-شهادت

تو در تجلّیاتِ الهی چنان گمی

دنبال مرگ می‌روی و در تبسمی

آری جلو جلو تو به معراج رفته ای

مبهوت مانده ام که تو در عرشِ چندمی

باز از مسیحِ حنجره‌ی خود اذان ببار

بر این کویر تشنه بنوشان ترنمی

هر لحظه در سلوک مقامات نو به نو

پیغمبرانه با خود حق در تکلمی

شوق وصال می‌چکد از هر نگاه تو

لبریز عشق و شور و خروش و تلاطمی

پر باز کن برو! که مجال درنگ نیست

جای تو خاک، این قفس تیره رنگ نیست

×××

این گونه بود بر تو سلام و درودشان

دیدی چه کرد با تو نگاه حسودشان

از کینه‌ی علی همه آتش گرفته اند

اما به چشم های تو می‌رفت دودشان

محراب ابروان تو را برگزیده اند

شمشیرهای تشنه برای سجودشان

طوفان خون به پا شده در بین قتلگاه

دور و بر تنت ز قیام و قعودشان

فُزتُ وَ ربِّ کرب و بلا را بخوان علی !

فرق تو را نشانه گرفته عمودشان

دیدم چگونه پهلویت از دست رفته بود

در حمله های وحشی و سرخ و کبودشان

این پلک های زخمی خود را تکان بده

لب باز کن بر این پدر پیر جان بده

ای دل مددی آمده ام بر در عباس

تا بوسه زنم بر حرم اطهر عباس

باب قمر هاشمیان باب بهشت است

نازم به تجلای رخ انور عباس

بر سلطنت و کاخ نشینی چه نیازش

در شهر وفا هر که شود نوکر عباس

گر تشنه فیضی به در ساقی عشق آی

تا مست شوی تا ابد از ساغر عباس

دلهای حزین نغمه یا فاطمه دارند

بر گوش رسد زمزمه مادر عباس

داغ غم سقا به دل ام بنین است

سوزد جگرش چون دل پر اخگر عباس

می گفت عمود حرم دین پسرم بود

هر چند شکسته به عمودی سر عباس

استاد کلامی زنجانی

امام حسین(ع)-شهادت

فواره های سرخی از گودال زد بالا

مردی عبای خویش را خوشحال زد بالا

تا بین مقتل معدن الماس پیدا شد

در صنف لشکر قیمت خلخال زد بالا

مرد کمان داری یکی از تیرهایش را

نا باورانه اندکی از خال زد بالا

دیگر حساب کیسه های درهم پاداش

از چوب خط سهم بیت المال زد بالا

آتشفشان نور بود و شعله های طور

ناگاه ققنوسی پرید و بال زد بالا

خورشید چشمش بر غروب نیزه ها افتاد

وقتی عبایش را کمی دجال زد بالا

می سوخت دامن های دختر بچه ها اما

آمار سرخیِ رخ اطفال زد بالا

خورشید را از دست هم صد بار دزدیدند

شب در سپاه کوفیان جنجال زد بالا

امام حسین(ع)-حضرت زینب(س)-شهادت

گمان نمی كنم این روح پیكرم باشد

تنی كه مثله شده در برابرم باشد

بدن بدن كیست این چنین شده است؟

اگر خدای نكرده برادرم باشد ...!

فدای خواهر مظلومه ای كه نالان گفت

كنار كشته ی گودال مو پریشان گفت

گمان نمی كنم این زیر نیزه افتاده

حسین فاطمه یعنی برادرم باشد

تو را خدا بگذارید بوسه اش بزنم

كه قول می دهم این بار بار آخرم باشد

كفن كه نیست عبا نیست، بوریا هم نیست؟

بد است بی كفن این مرد محترم باشد

برای آن كه روی پیكرش بیندازم

نمی شود بگذارید معجرم باشد؟

امام حسین(ع)-شهادت

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید

نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید

شکوه تو زمین را با قیامت آشنا کرد

و رقص باد با گیسوی تو محشر به پا کرد

زمین را غرق در خون خدا کردی خبر داری؟

تو اسرار خدا را بر ملا کردی خبر داری؟

جهان را زیر و رو کرده است گیسوی پریشانت

از این عالم چه می خواهی همه عالم به قربانت

مرا از فیض رستاخیز چشمانت نکن محروم

جهان را جان بده، پلکی بزن، یا حی یا قیوم

خبر دارم که سر از دیر نصرانی در آوردی

و عیسی را به آیین مسلمانی در آوردی

خبر دارم چه راهی را بر اوج نیزه طی کردی

از آن وقتی که اسب شوق را مردانه هی کردی

تو می رفتی و می دیدم که چشمم تیره شد کم کم

به صحرایی سراسر از تو خالی خیره شد کم کم

تو را تا لحظه ی آخر نگاه من صدا می زد

چراغی شعله شعله زیر باران دست و پا می زد

حدود ساعت سه جان من می رفت آهسته

برای غرق در دریا شدن می رفت آهسته

بخوان آهسته از این جا به بعد ماجرا با من

خیالت جمع ای دریای غیرت خیمه ها با من

تمام راه بر پا داشتم بزم عزا در خود

ولی از پا نیفتادم، شکستم بی صدا در خود

شکستم بی صدا در خود که باید بی تو برگردم

قدم خم شد ولیکن خم به ابرویم نیاوردم...

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید

نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید

امام حسین(ع)-مناجات

وقتی كه سوغات فرشته تربت توست

عرش خدا هم گوشه ای از هیئت توست

پس تا كه در عرش خدا روضه بگیرند

پیراهن پاره نشان هیئت توست

بالاترین تسبیح در بین ملائك

هنگام روضه اشك و ذكر غربت توست

چشمان دریایی فطرس داد می زد

بال و پری دارم اگر از منت توست

ای آفرینش بر مدار چشم هایت

عزت اگر داریم ما از عزت توست

فردای محشر پرده ها تا كه بیفتد

چشم همه بر بخشش و بر رحمت توست

آه ای قتیل گریه ها ای صاحب اشك

چشمان بارانی ما در خدمت توست

امام حسین(ع)-مناجاتی

هر لحظه در مصیبت تو گریه می کنم

بارانم و به غربت تو گریه می کنم

گاهی مرید گریه یعقوب می شوم

از شدت مصیبت تو گریه می کنم...

یک شب بدون گریه نخوابیده چشم من

در حسرت زیارت تو گریه می کنم

شب ها ز سوز مقتل تو آه می کشم

تا صبح سر به تربت تو گریه می کنم

ای تکه تکهٔ لب خشکیده ات، دلم

بر قصه شهادت تو گریه می کنم

حتی عدو به لطف عمیمت امید داشت

از این همه محبت تو گریه می کنم

فردا که چشم امت جدت به سمت توست

... بر جلوه قیامت تو گریه می کنم

خواندی به روی منبر نی... کهف و الرَّقیم!

یک عمر بر تلاوت تو گریه می کنم

امام حسین(ع)-مناجاتی

هزار مرتبه گر سر بُرند از بدنم

خدا نیاورد آن دم که از تو دل بکنم

به نوک نیزه، مجسّم کنم جمالت را

به چوب محمل زینب جَبین دل شکنم

تمام عمر سخن از تو گفته ام، چه شود؟

که وقت مرگ بود، نامت آخرین سخنم

گریستم به تو، یک عمر و از تو می خواهم

در آخرین نفسم، باز بر تو گریه کنم

در آشیانهٔ تن با تو بوده ام مأنوس

مباد بی تو از این آشیانه پر بزنم!

سری که خاک تو نبود، به دورش اندازم

دلی که بر تو نسوزد، در آتشش فکنم

به خاک کرببلا سجده کرده ام عمری

که بوی تربت پاک تو خیزد از کفنم

کریم تر ز کریمان روزگار تویی

گناه کارتر از هر گناه کار منم

به چشم من، نگهی کن که وقت جان دادن

تو را نگه کنم و جان برآید از بدنم

ز سر شکستگی "میثم" از گنه فریاد

مگر به سنگ شما خانواده، سر شکنم

حضرت عباس(ع)-شهادت

به مشک نقش زمین... التهاب باقی ماند...

شکست آینه... عکست بر آب باقی ماند...

...: " ستان تو جان مرا یا رسان به جانان... آب... "

یک از هزار دعا... مستجاب باقی ماند...

چنان به واقعه آمیخت... اشک و خون با آب...

به رد پای تو طعم شراب باقی ماند...

ز شرم معرکه... خورشید عقب نشینی کرد...

به جنگ سایه... نگاه رباب... باقی ماند...

چون آب غسل شهادت... برای قاسم... ریخت...

محاسن نرسیده... خضاب باقی ماند...

رحیل قافله زد ساربان به راه افتاد...

عقیق زخمی و خونین رکاب باقی ماند...

دواند نیزه، هجده پسر... و قافله را...

هزار دختر در اضطراب... باقی ماند...

تمام فاطمه های بنی اسد رفتند...

و لاشه سگ ابن الکلاب باقی ماند...

در این میانه... چهل روز... شام هر جایی...

چو روسپی گه کوفه... خراب باقی ماند..

ز بدر و خیبر و صفین... عمر کین دمشق...

و عمر عشق... چو مُرّ السحاب باقی ماند..

صحاری و جبل و بحر... آبرو بردند...

از آب غرق خجالت... سراب باقی ماند...

برهنه سر به زنان حرم مگو وقتی...

سه ساله... زیر کتک... با حجاب باقی ماند...

جواب «هل منِ..» تو.. از دروغ.. لبیک است..

شعار در عوض شعر ناب باقی ماند

امام حسین(ع)-مناجاتی

از خوشی های جهان درد و غمت ما را بس

از زیادی عطای تو کمت ما را بس

ما همه ریزه خور سفره احسان توئیم

تکه نانی که دهی از نِعَمت ما را بس

گر نشد قسمت ما دیدن بین الحرمین

زدن سینه به زیر علمت ما را بس

گر تهی دست و فقیرم، ولی روز جزا

قطره اشکی که چکد در المت ما را بس

گر چه روی تو ندیدیم ولی در دم مرگ

گر بر این دیده گذاری قدمت ما را بس

تو یم جودی و ما تشنه ولی در همه عمر

قطره ای از یم جود و کرمت ما را بس

امام حسین(ع)-کربلا

لبریز آه و ندبه و غم گریه می كنم

دلتنگم و به یاد حرم گریه می كنم

یادش بخیر سینه زدن در طواف عشق

یادش بخیر كنج حرم اعتكاف عشق

یادش بخیر عطر گل یاس و علقمه

یادش بخیر روضه‌ی عباس و علقمه

هر شب دوباره گریه‌ی اشك و حضور غم

با روضه ها و مرثیه های صبور غم

آن جا كه لاله می چكد از بغض هر نگاه

در بین تل گریه و گودال قتلگاه

امام حسین(ع)-عاشورا

بعد از هجوم خنجر و تاراج نیزه ها

آرام رفته بود به معراج نیزه ها

تصویر سبز صورت او سرخ شد ولی

خندید لحظه ای که شد آماج نیزه ها

خنجر به روی حنجرش آمد ولی سرش

رفت و نشست بر سر مواج نیزه ها

گودال نیست، تخت سلیمان کربلاست

حالا که می ­شود سر او تاج نیزه ها

شعر بلند پیکر او نیزه نیزه شد

آرایه کرده بود به خود واج نیزه ها

حضرت علی اصغر(ع)-شهادت

گلویت را شبى ترسیم كردم

و جاى تیر را ترمیم كردم

کشیدم لحظه خندیدنت را

محبت را به خود تفهیم كردم

زمان خفتن و بیدارى‏ام را

به وقت چشم تو تنظیم كردم

گرفته جرعه‏اى از چشم مستت

میان تشنگان تقسیم كردم

نشستم پاى درس حنجر تو

سپس بر اهل دل تعلیم كردم

همه آن چه ندارم را در آن شب

به پیش پاى تو تقدیم كردم

علی اصغر(ع)-شهادت

گهواره خالی می شود با رفتن تو

دیگر نمانده فرصتی تا رفتن تو

حتی خدا با رفتنت راضی نمی شد

عیسای من قربان بالا رفتن تو

هر چیز را، هر رفتن نا ممکنی را

می شد که باور کرد الا رفتن تو

وقتی گناهی سر نمی زد از گلویت

یعنی چرا یعنی معما رفتن تو

ای کاش می بردی مرا با چشم هایت

یا این که می افتاد فردا رفتن تو

وقتی که پا در عرصه حق می گذاری

فرقی ندارد آمدن یا رفتن تو

علی اصغر(ع)-شهادت

مرگ را پنداشت شیر و تیر را پستان گرفت

با تبسم هم پدر را داد جان هم جان گرفت

شوق جان بازی تماشا کن که آن تفتیده کام

جای لب با حنجرش آب از سر پیکان گرفت

در حرم آن قدر از شوق وصال حق گریست

تا به میدان حاجتش را با لب خندان گرفت

چشم بست و لب گشود و خنده کرد و جان سپرد

تیر از حلقش پدر با دیده گریان گرفت

گر چه از پستان مادر گشت با سختی جدا

تیر قاتل آمد و او را ز شیر آسان گرفت

هم پسر آرام خفت و هم پدر خاموش گشت

آسمان گفتی که با هم عمرشان پایان گرفت

یوسف زهرا پی اثبات مظلومی خویش

بر سر دست آن بدن را هم چنان قرآن گرفت

تا به دستش خط فرمان شفاعت را دهند

کرد با آن خون خضاب و از خدا پیمان گرفت

هر کسی پیش طبیبی بُرد درد خویش را

«میثم» از خاک در این خاندان درمان گرفت

علی اصغر(ع)-شهادت

یه حدیث می خوام بخونم، واسه هر دلی که خوابه

گفته پیغمبر به دست، تشنه آب دادن ثوابه

ببینید بچه م هلاکه، چارشم یه چیکه آبه

به خدا گناه نداره، آب بهش بدید ثوابه

دل من رو نسوزونید، دنیاتون آتیش می گیره

نمی بینید روی دستم، شیرخوارم داره می میره

الهی آتیش بگیرن ، نه فقط دل می سوزونن

کوفیا هر جوری باشه، زهرشونو می رسونن

تیری که برای صید، شیر کربلا میارن

کوفیا برای حلق، شیرخواره کنار می ذارن

اگه تیر سه شعبه باشه، دیگه حنجر نمی مونه

اگه طفل شیرخواره باشه، به خدا سر نمی مونه

خونای حلق علی رو، سمت آسمون می پاشه

می گه بعد علی اصغر، می خوام این دنیا نباشه

یه قدم به سمت خیمه، یه قدم به سمت لشگر

می شینه پا می شه از جا، به گمونم شده مضطر

داره می ره پشت خیمه، الهی رباب نبینه

که تا خیمه ردّ خون، پسرش روی زمینه

علی اصغر(ع)-شهادت

باغبان آغوش خود را باز کرد

فصلی از دیوان عشق آغاز کرد

گوهر دردانه اش در جان کشید

با خدایش این چنین آواز کرد

داده ام قربانیان بی شمار

عشق تو با من چنین اعجاز کرد

در میان گفتگو دستی ز کین

تیر دیگر در کمانش ساز کرد

تیر آمد ناگهان بر گل نشست

برگ برگش صحبت از یک راز کرد

نوگل زیبای باغ باغبان

زخم بر حنجر برایش ناز کرد

از سه سو خون از گلویش می چکید

آسمان را غرق در پرواز کرد