شهادت و مناجات امام رضا ع - 6

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

آن ذره ام که در پی خورشید آمدم

عبدم به آشیانۀ توحید آمدم

یا ایها الرئوف که گفتم ، دلم شکست

وقتی که خوب سینه درخشید آمدم

وقتی هزار حج ، به همین یک زیارت است

چندین هزار حج ، به همین دید آمدم

با دل زیارت حرم یار می کنم

در این سفر بدون روادید آمدم

این نوکری به تاج سلیمان نمی دهم

با خضر راه ، این ره جاوید آمدم

هان گندم بهشت کجا ، گندم حرم

تا با توأم که گفته به تبعید آمدم

من آستانه بوس سناباد مشهدم

چونکه مرا به قافله خواندید آمدم

با هر بهانه زائر گنبد طلا شدم

من آن کبوترم که به امّید آمدم

اصلاً نگفت بار گناهت زیاد شد

هرچه شدم رفوزه تجدید آمدم

عبدالحسین بودنِ من هم از این سراست

من کربلا نرفته به تمجید آمدم

آقا مرا کنار خودت تا خداببر

حالا که آمدم تو مرا کربلا ببر

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

تهران ـ مشهد، نسیم گُل ، بوی جان

لبخند به لب ، به سینه شوقی پنهان

بوی خوش ثامن‌الحُجج می‌آید

ای تشنه لبان عشق ! اینك باران

***

تهران ـ مشهد ، مگو كه خیلی راه است

این راه كه روشن از شُهود ماه است

تهران ـ مشهد ، قسم به خورشید توس

عاشق بشوی ، مسافتی كوتاه است

***

تهران ـ مشهد ، قطار ، من ، تنهایی

روی لبِ دل ، تبسّم شیدایی

از دور شُكوهِ گنبدت پیدا شد

مولا ، تو به پیشواز من می‌آیی ! 

***

من تهران و تو در خراسان ، افسوس

دارد چشمم هوای باران ، افسوس

این دل شده از ندیدنت دلتنگ است

ای آینه ! از شما چه پنهان ، افسوس !

***

غم نیست كه مشهد حضورت دور است

یا چشم من از ندیدنت ، بی‌نور است

ایمان به تو دارم و خیالم تخت است

وقتی تو طلب كُنی ، زیارت جور است

***

هر چند در عاشقی مُردّد هستم

در درس خُلوص ، دائماً رَد هستم

دلباختــــه‌ام بــــه گنبد زرد تو

من منتظر قطار مشهد هستم

***

با شوق زیارتت ، حَرَم می‌ آیم

دلسوخته ، پا به‌ پایِ غم می‌ آیم

پرواز پُر و بلیت ... ؟ امّا غم نیست

با خطِ هوایی دلم می‌ آیم !

***

از خطّه‌ی توس ، سبزتر جایی نیست

فردوس ، به این سبزی و زیبایی نیست

هر چند غریب الغُربایی ، امّا

توی حَرَم‌ات ، فرصت تنهایی نیست !

***

ای حضرت عشق ! خاك ایران بی‌ تو ... ؟!

سرسبزی خطه‌ی خراسان بی‌ تو ... ؟!

نه ، فرضیه‌ی باطل و نافرجامی‌ست

بودن به خدا ندارد امكان ، بی‌ تو

***

در عشق ، اشارت تو ما را كافی‌ ست

لبخند رضایت تو ما را كافی‌ ست

ما مفتخریم خادم خورشیدیم

پاداش ، زیارت تو ما را كافی‌ ست

***

***

آیینه ! امام هشتم خوبی‌ ها

در چشم زمین ، تجسم خوبی‌ ها

نام تو غزل‌ ترین فراز عشق است

نام تو ، غزل ـ تبسم خوبی‌ ها

***

من از تو تبسم دعا می خواهم

یک خلوت ناب با خدا می خواهم

بی معرفتم به نور تو آقا جان

من از تو حقیقت تو را می خواهم

***

تو نور کمال فصل « بسم اللهی »

در ظلمت فتنه ، شبچراغ راهی

تو رمز گشای واژه ی توحیدی

تو معنی « لا اله الا اللهی »

***

تو حجت نور ، عصمت خورشیدی

آیینه ی عشق ، آیه ی امیدی

با لهجه ی ایجاز تو را می گویم :

تو روح یقین ، حقیقت توحیدی

***

ای فصل شهود عشق ، عرفان ناب !

ای صبح حضور ، چلچراغ مهتاب !

ما در شب بی تو ، نوحه خوان اشکیم

ای خنده ی صبح وصل ! ما را دریاب

***

ماییم و صفای حَرَمت ، یا مولا

در سینه ، زیارت غمت ، یا مولا

ننگ است مدد ز غیر تو ، مولا جان

ماییم و امید كرمت ، یا مولا !

امام رضا(ع)-مناجات

آرام ترم همیشه در كنج حرم

ایوان طلا مقابل چشم ترم

در ساحل أمن صحن قدس رضوی

این قطره كجا و موج دریای كرم؟

محمدمهدی عبدالهی

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

هربار میبخشى مرا، من نصف جان میشم

ازبس خجالت میکشم، آب روان میشم

صد سال پیش از کوچۀ ما رد شدى اما

هر وقت میبوسم زمین را آسمان میشم

یک عمر گریه قیمت ما را مشخص کرد

این روزها دارم چقدر ارزان، گران میشم

عاشق شدیم و تجربه کردیم پیرى را

من در بهار زندگى دارم خزان میشم

پروانه اى را دیدم و گفتم شبى منهم

مانند این پروانه رسواى جهان میشم

یک استخوان انداختن مال تو چیزى نیست

اما نباشد من که پوست و استخوان میشم

پیش تو که هستم زبانم بند میاید

اما کنار عکس تو بلبل زبان میشم

فرقى ندارد مال من اصلا کجا باشم

آهو نشد باشد سگ این کاروان میشم

من با گدایان سر کویت ولو با من

نامهربان باشند،باشد مهربان میشم

نان آور این خانۀ ما هم شما هستید

بیهوده من دارم اسیر لقمه نان میشم

من وقت میوه چیدنم فصل زمستان است

یعنى به لطف گریه در پیرى جوان میشم

چون داستان مرد سلمانى بین راه

یکروز میاید که من هم داستان میشم... .

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

دلم اسیر و مبتلاست

عاشق گنبد طلاست

هرجایی که پر میکشم

بازم دلم پیش شماست

وقتی که دل تنگ برات

برای اون صحن و سرات

پرمیگیره عاشقونه

میرسه ایوون طلات

اگر هوایی شده ام

یا که خدایی شده ام

تو حرم و صحن و سرات

کرببلایی شده ام

حریم تو عرش خداست

عرش خدا باب الرضاست

تو صحن گوهرشاد تو

بهشت چیه بهشت کجاست

هرکی تو رو دوست نداره

عقبا و دنیا نداره

خدا میدونه که براش

جهنمم جا نداره

حالا وداع آخره

دارم میرم، امام رضا

انشالله که بهم دادی

شما برات کربلا

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

اگر تویی سحر پشت این سیاهی ها

سزاست غبطه جا مانده ها به راهی ها

بجز سلام به تو ، آن هم اکثرا از دور

چه کرده ایم در این عمری از تباهی ها؟

به پیشگاه شما سر به زیر می آیم

به سربلندترین شکل عذرخواهی ها

دو لنگه درب حرم ٬ باز ، مثل آغوشت

همیشه هست پذیرای بی پناهی ها

ازین به بعد ندارند تاب دریا را

که خواب حوض تو را دیده اند ماهی ها

که سنگفرش تو از جنس چشم آهوهاست

و خاک پای تو اکسیر خوش نگاهی ها

دوباره باید ازینجا به جاده زل بزنم

همان حکایت جامانده ها و راهی ها...

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

این جا که می رسم دل من بی اراده است

همچون غبار درحرمت اوفتاده است

من کیستم که آمدم این جا،در این حریم

موسی برای عرض ادب ایستاده است

تنها به پاس و حُرمت مهر شما بود

هرگنج معرفت که مرا دوست داده است

گاهی نشسته است به دارالضیافه ات

گاهی مقیم گوشۀ دارالسیاده است

جز جادۀ ولایت و عشق و مرامتان

تا کعبۀ امید مگر راه و جاده است؟

گر بسته شد تمامی درها، چه غم مرا

باب کرامت تو به رویم گشاده است

خواندم ز روی آینه ها، درحریم تو

پُر ارزش است هرکه دلش صاف و ساده است

سیراب کن مرا ز کوثر عشق و محبّتت

کاین تشنه ،تشنۀ یک جرعه باده است

تایک نظرکنی به «وفائی» ز مرحمت

چون اشک سر به خاک حریمت نهاده است

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

مرا کشانده به مشهد هوای دیدن تو

زِ راه دور رسیدم برای دیدن تو

مرا به دِرهم و دینار وا مکن زِ سرت

از این به بعد گدایم، گدای دیدن تو

همیشه روزی رَایَت به دست سلطان است

چه چیز پُر کُنَدْ ای دوست جای دیدن تو؟

کبوتر حرم و صحن و گنبدت زیباست

ولی ندارد عزیزم صفای دیدن تو

تَب وصال تو افتاده در دلم چه کنم ؟

در این سفر شده ام مبتلای دیدن تو

بِریز خونم و زُلف از رُخَتْ کنار بزن

من آمدم که بِمیرم به پای دیدن تو

طواف کعبه ی ما بوسه از ضریح شماست

گرفته است دلم را دعای دیدن تو

از این حرم شهدا بَرگه ها گرفتند و

شدند عازم کربُبَلای دیدن تو

به گریه ها و نماز تو در شلمچه قسم

تمام جبهه ی ما شد مِنای دیدن تو

قسم به جان جوادت مرا خدایی کن

به دست خویش مرا باز کربلایی کن

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

میان ثانیه ها تنگ میشود دل من

برای صحن و سرا تنگ میشود دل من

بدون چون و چرا تنگ میشود دل من

به عشق روی شما تنگ میشود دل من

مرا مسافر ایوان بی مثالت کن

ذبیح منزلت و شوکت و جلالت کن

اگر اجازه دهی وصف حال بنویسم

ز حال مست خودم طی سال بنویسم

ز شوق آمدنم از وصال بنویسم

تو بال دادی و من از وبال بنویسم

من از نگاه تو وقتی کنار ایوانم

در اوج خنده و یا گریه ام، نمیدانم...

منم همان که به صحنت پناه آورده

میان کوله بارَش گناه آورده

و قطره قطره دخیل از نگاه آورده

دلی شکسته و مملو ز آه آورده

رها نکن من سر گشته پریشان را

شروع کرده ام از من بگیر پایان را

تو را به حرمت نامت قسم دعایم کن

مرا به عشق و طریقت تو مبتلایم کن

گدایی تو به شاهی و پس گدایم کن

تو انتهای مرا غرق ابتدایم کن

به پیشگاه تو مولا شکسته آمده ام

برای حاجت این قلب خسته آمده ام

همینکه دل به تو بستم اجابتم کردی

میان صحن هدایت هدایتم کردی

لباس نوکریت را به قامتم کردی

نگفته بودمت آقا که راحتم کردی

تو از کرامت و حکمت لیاقتم دادی

عیار دادی و راه سعادتم دادی

کبوترانه دلم عاشقانه می چرخد

به دور گنبد و نقاره خانه می چرخد

فقط به عشق شما بی بهانه می چرخد

غلام درگهتان هر کجا نمی چرخد

مرا مسافر جلد حریم خود کردی

هزار شکر مرا یاکریم خود کردی

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

دل شود گاهی گدای کوی سلطان بهتر است

نیمه شب عازم شود شهر خراسان بهتر است

در حریمت بنده ی عاقل پریشان میشود

من اگر دیوانه باشم یا پریشان بهتر است

گندم ما با عنایات رضا نان میشود

گر بگیرم از دو دستان رضا نان بهتر است

دانه ی تسبیح من مانوس با نام رضاست

از همه اذکار عالم یا رضا جان بهتر است

آینه کاری و کاشی کاری دور ضریح

بی شک از آیینه کاری های رضوان بهتر است

هرچه من گویم تو از آن برتری شمس و الشموس

پس اگر این بیت باشد بیت پایان بهتر است

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

سر بازار عاشقی آقا ، اشک نم نم چقدر می ارزد؟

وسط ازدحام گوهر شاد دل پرغم چقدر می ارزد؟

در بساطم نمیشود پیدا غیر آهی و اشک و تقصیری

قیمتش را خودت معین کن همه در هم چقدر می ارزد؟

به کلافی هزار تا یوسف می دهی دست زائران حرم

آی سلطان بگو به درگاهت مگر این کم چقدر می ارزد؟

اصفهان نه که کل دنیا را دود و گرد و غبار پر کرده

در هوای حریم مشهد تو بازدم ، دم ، چقدر می ارزد

گنبد زردتر ز خورشیدت شرف الشمس دستهای خدا

و ید الله فوق ایدیهم، حرز خاتم چقدر می ارزد؟

همه چیز من از وجود تواست همه دارائیم به قربانت

پیش سلطان هفت کشورعشق چند درهم چقدر می ارزد؟

من که باب الجواد را بلدم چه تفاوت که خوب یا که بدم

نام دردانه ات به من فهماند اسم اعظم چقدر می ارزد

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

از بهشتت می رسد یاضامن آهو شمیمی

می‌دهی اذن ورود اینبار آقا با نسیمی

فرق دارد زائرت واگویه‌هایش با همیشه

دارد از «باب الجواد» این بار می‌‌آید یتیمی

دست خالی آمدم رسم ادب این نیست شاها

میهمان با توشه‌ای آید به دیدار کریمی

در میان سوره‌های چشم‌های مهربانت

توبه ‌ام دارد چه «بسم الله الرحمن الرحیم»ی

زخمهای کهنه با دیدار تو درمان شد اما

دردهای تازه آوردیم ای یار قدیمی!

زیارت مخصوص

یا شَمس الشُّموس،جنَّتِ قلبم طوست
از روزِ ازل،دلم شده مانوست

در روز و شبِ زیارتِ مخصوصت
روزی دلم نما حرم پابوست

حمیدرضا گلرخی

ضریح قدسی

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصه سرآید

راهی آن مرقدی شوم که کریم است

دست تهی نیست کس کزآن به درآید

بوسه نهم بر ضریح آن مه قدسی

شاید از این چشم من دو اشکِ تر آید

کاش سلامی که می کنم شنود او

کاش جوابی ز او به گوش کر آید

گوش به نقاره می دهم به امیدی

تا که ندایش به مغرب و سحر آید

ضامن آهو که آهوان برهاند

کاش به آهوی وحشیش نظر آید

گر بنشینی به پای محفل درسش

علم تو افزون ز دانش بشر آید

غربت او ریشه اش ز غربت زهراست

قره عین نبی چو در خبر آید

تا که لبم در ثنای اوست غزلخوان

شک نکنم بر زبان من شکر آید

درب همین آستان بکوب زهیرا

او که رئوف است عاقبت بِدَر آید

شاعر ؟؟

اى حاجت محتاجترینها, آقا!
اى ذکر دخیل بستنم, یا آقا!
یک لال کنار پنجره پولادت
یکدفعه صدا میزند: آقا! آقا

علی اکبر لطیفیان

عاشقم عشق شما داده به بادم بیشتر
بینِ اشعارم شما هستی مرادم بیشتر

آنقدر من شعر میگویم که تو راضی شوی
تا بریزی از میِ نابت به بادم بیشتر

بیشتر از هرکجا یک کنجِ صحن انقلاب
روبـروی گنـبدِ تو ایستــادم بیـشتـر

حسرت کرببلا و دوستان ملتمس
در حرم این چیزها آید به یادم بیشتر

غالباً وقت سفر مشهد برایم ارجح است
زائر آقا به این علّت زیادم بیشتر

راستش را گر بخواهی کرده معتادم حرم
این اواخر هم که گشته اعتیادم بیشتر

هرکجا من بر ولایت معتقد هستم ولی
در حرم حس می کنم شد اعتقادم بیشتر

این به من ثابت شده وقت گرفتاری که شد
می رسد از هرکسی آقا به دادم بیشتر

گفته آقا حاجتش را زودتر من می دهم
هرکسی داده قسم جانِ جوادم بیشتر

ای به قربانت تمام هستی و دارایی ام
دوست دارم من تو را از خانوادم بیشتر

کربلا هرجور باشد پایم اما عاشقِ
اربعین با دوستان پای پیادم بیشتر

علی علیزاده

بالای شعر خویش نوشتم هوالطیف

تا که کنم ثنای تو ای حضرت شریف

هم پیرو تو تاج سر اهل عالم است

هم منکر تو خوار و سرافکنده و خفیف

این جمله های ناقص و در حد فهم ما

در وصف توست کوته و ناپخته و ضعیف

اصلا زبان الکن ما در مقام مدح

کی می شود به وصف دو چشم شما حریف

ای صاحب بهشت حریم شما کجا

سعی و صفا و رکن و مقام و منا و خیف

ای مهربان عالم و ای هشتمین امام

بر آستان قدس شما بارها سلام

شبهای جشن ، صحن شما دلرباتر است

باور کن از بهشت خدا با صفاتر است

وقتی فرشته زائر بی طاقت شماست

یعنی ز کبریا حرمت کبریاتر است

در خانۀ تو هیچ غریبی غریبه نیست

گویا غریب پیش شما آشناتر است

جنس طلای تو به خدا فرق می کند

اینجا طلا به برکت نامت طلاتر است

وقتی شفا درون غبارت نهفته است

یعنی غبار تو ز طلا کیمیاتر است

بعضی صفات پیش تو برعکس می شوند

داراتر است پیش تو هرکس گداتر است

ایران به برکت قدمت ماندگار شد

کل چهار فصل دل ما بهار شد

خورشید خانوادهء موسی بن جعفری

مولای با محبتی و ذره پروری

گفتی سه بار دیدن زوار می روی

آقا تو در وفای به عهد از همه سری

سیمای اهل بیت همه در جمال توست

من مانده ام که فاطمه ای یا که حیدری

ایران الی الابد همه در زیر چتر توست

این آب و خاک را تو زعیمی تو رهبری

کافیست یک اشارهءتان تا که مثل رعد

بدخواه شیعه را تو به زانو در آوری

آوازه ات به حیدر کرار رفته است

آقا شجاعتت به علمدار رفته است

بگذار تا مرور کند باز نوکرت

آن خاطرات کودکی خویش در برت

از شیشۀ قطار سرک ها کشیده ام

تا بنگرم ز دور حریم منورت

در خاطرات کودکی ام نقش بسته است

آن سنگهای صیقلی و سبز مرمرت

با لذتی عجیب شمردم هزار بار

تعداد زنگ ساعت زیبای سر درت

با شوق پولی از پدر خود گرفتم و

انداختم درون ضریح مطهرت

در زیر دست و پای همه سخت مانده ام

تا دست خویش را به ضریحت رسانده ام

آنکس که با رضایت شخصش خدا رضاست

فرزند هفتم علی مرتضی رضاست

از کودکی همیشه بدهکار او شدیم

یک پای خاطرات تمامیّ ما رضاست

نقّاره می زنند بیا خوب گوش کن

گویا ترانۀ لب آنها رضا رضاست

تا سفره دار کشور ما هست فاطمه

سو گند می خورم نمک سفره ها رضاست

باید به وسعت کرمش اتکا کنیم

عمریست خرج هر چه گرفتار با رضاست

زیبا ترین کلام لب من تمام عمر

حس می کنم همیشه همین ذکر یا رضاست

عالم کمی ز وسعت صحن امام اوست

یک شعبه از بهشت به دارالسلام اوست

مهدی مقیمی

به سر هوای نجف سینه ام خراسانی
شبیه شوق همان پیر مرد سلمانی
بیا بکن دل من را از این پریشانی
رواست کوچه ی دل را کنم چراغانی
تمام درد و دلم را خودت که میدانی

مدینه مکه نجف کربلای ما مشهد
دمشق و کوفه و هم سامرای ما مشهد
حرم نه غار حرا شد برای ما مشهد
گرفته جور دگر روضه های ما مشهد
حرم کنار ضریح و دو چشم بارانی

کنار پنجره فولاد و گریه و عتبات
رسیده از تو به ما خیر بخشش و برکات
نیامدم حرم اما تو دادیم سوغات
ز زعفران و زرشک و ز عطر قند و نبات
به برکت تو گرفتست کار ایرانی

فقیر آمده بودم امیر برگشتم
اسیر آمده بودم اسیر برگشتم
صغیر آمده بودم کبیر برگشتم
چه دیر آمده بودم چه دیر برگشتم
حرم دوباره شلوغ و چه راه بندانی

فتاده فرش دلم زیر پای زائرها
و من نفس بکشم در هوای زائرها
غذای حضریتش شد غذای زائرها
ببین حرم شده دارالشفای زائرها
گدا گر امده باشی گدا نمیمانی

همیشه عاشق گنبد طلا شدن خوب است
و از دو دست تو حاجت روا شدن خوب است
میان صحن تو از خود رها شدن خوب است
فقط به محضر سلطان گدا شدن خوب است
به گوشه گوشه ی این مرز بوم سلطانی

امیر علوی

از کریمان سنگ میخواهیم ما , زر میرسد
در حرم از آنچه میخواهیم بهتر میرسد

لطف و احسان کریمان را شمردن مشکل است
وقت احسان پشت آن احسان دیگر میرسد

اى که دستت میرسد کارى کنى,کارى بکن
عمر دارد میرود,دارد اجل سرمیرسد

در طلب خوب است حاجات مکرر داشتن
وقتی از این ناحیه دارد مکرر میرسد

شب به شب در میزنم,چون در زدن مال من است
دست سائلها فقط تا حلقه درمیرسد

گر به ما کم میرسد از خصلت کم بینى است
ورنه دارد ده برابر ده برابر میرسد

من فقط یک نوکرم,کار خودم را میکنم
او خودش هر وقت لازم شد به نوکر میرسد

خادمان آنقدر بى اصل و نسب هم نیستند
نسبت ما یا به فضه یا به قنبر میرسد

فقر آمد میرود ایمان, ولى پیش شما
میشود ایمان من فقرى که از در میرسد

رزق در بین الطلوعین است,بین طوس وقم
رزق از دو سفره موسى بن جعفر میرسد

هم به زیر دین قم, هم زیر دین مشهدم
گاه به دادم برادر,گاه خواهر میرسد

فاطمه را خواستم معصومه را زائر شدم
فیض قبر مادرى از قبر دختر میرسد

نیستند ایندو براى من,فقط پیش منند
سر به سرور میرسد,دل هم به دلبر میرسد

پیش تو محتاجها در حال رفت و آمدند
تا که آهو میرود پشتش کبوتر میرسد

آب پاى میوه اى که ریختم بهتر رسید
میوه ما هم فقط با گریه بهتر میرسد

پابرهنه میدوید و میدوید و میدوید
زودتر از شمر آیا به برادر……..؟

علی اکبر لطیفیان

حضرت رضا علیه السلام

با شوق زیارت تو راهی شده ام

درحوض عطوفت توماهی شده ام

 نا واردم اما روی این گنبد زرد

شادم که منم کفترچاهی شده ام



چشم تو مرا روز ازل عاشق کرد

بر نوکری خانه ی تو لایق کرد

دیدم که کسی کنج حرم با گریه

آنقدر رضا گفت که آخر دق کرد



خواهم که دل مرا پر از نور کنی

نه اینکه مرا ز خانه ات دور کنی

من آمده ام کرب و بلا میخواهم

آیا چه شود کار مرا جور کنی؟



از تو چه بعید است مرا رد بکنی

با این همه خوبی به دلم بد بکنی

ای هشت مقدس میشود از لطفت

تک نمره ی مردود مرا صد بکنی



غیر از تو ز دل مهر همه را کندم

آهوی توأم که بسته ای در بندم

رد میشوم از شلوغی و می آیم

بر پنجره ات دخیل دل می بندم



ما عاشقت از روز الستیم رضا

دلداده ی مشهد تو هستیم رضا

با آرزوی زیارت شش گوشه

بر پنجره ات دخیل بستیم رضا



محمدحسن بیات لو