شهادت و مناجات امام رضا ع - 36

این رضا کیست که عالم همه خشنود از اوست

                                              این رضــا کیست که بر درد دل خلق دوا است

ای ضعیفی کــــــــــه تو را پشت و پناهی نبود

                                              شو پناهدند بشاهی کـــــــــه معین الضعفا است

ساکن کوی رضا باش کـــــــــــــه این ابر کرم

                                              سایۀ رحمت او بــــــــر سر سلطان و گدا است

دامن ضــــــــــــــــــامن آهو مده از دست که او

                                            دوست را ضامن و فـــریاد رس روز جزا است

در دبـــــــــستان رضـــــــــا درس فضیلت آموز

                                            کــــــــــه دبستان رضا مکت تسلیم و رضا است

سخن ســــــــــــــــــوختگان سوزی و حالی دارد

                                           لیک سوزنده تر از هـــــر سخنی شعر رسا است

[قاسم رسا]

ای غریبی کــــــــــــــه ز جد و پدر خویش جدائی

                                         خُــــــــــفته در خاک خراسان، تو غریب الغربائی

این رواق تو و صحن و حرمت همچو بهشت است

                                         روضه ات جنت فـــــــــــــردوس مسمّا به رضائی

آه از آنـــــــــــــــدم که ز سوز جگر و حال پریشان

                                      نــــــــــــــــــــــــاله ات گشت بلند آه تقی جان کجائی

ای شه یثرب و بَطــــــــــــــحا تو غریبی به خراسان

                                     سرور جــــــــــــــــــــــمله غریبان و معین الضعفائی

اغنیا مکـــــــــــــــــــــــــــه روند و فقرا سوی تو آیند

                                     جــــــــــــــــــــان به قربان تو شاها که تو حج فقرائی

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد          دم از صفات رضا بی احد نخواهد زد

گدای کوی رضا که این امام رئوف                 به سینه احدی دست رد نخواهد زد

آمدم ای شاه پناهم بده                                                     خط امانی ز گناهم بده

ای حرمت ملجاء درماندگان                                                 دور مران از در و راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم                                                اذن به یک لحظه نگاهم بده

لشکر شیطان به کمین من است                                        بی کسم ای شاه پناهم بده

در شب اول که نهندم به قبر                                               نور بدان شام سیاهم بده

                                     ای که عطابخش همه عالمی

                                       جمله حاجات مرا هم بده

                                                                                                (حسان)