راهزن بود دلش ، راه مرا زد آقا ! مصلحت بود شوم قسمت مرتد آقا غزلی توبه ام از دست ندانم هایم بین ت

راهزن بود دلش ، راه مرا زد آقا !

مصلحت بود شوم قسمت مرتد آقا

غزلی توبه ام از دست ندانم هایم

بین تاریکی و خورشید مردد آقا

ضرری دارد اگر نیم نگاهی بکنی

تا شوم راحت از این حسّ مجرد آقا

فرصت زمزمه ای را به دلم برگردان

فرصت شعر و پریشانی ممتد آقا

مدتی هست کمی روسریم شک دارد

مدتی است کمی بد شده ام بد آقا

هرکه پرهیزترین است برایش انگار

می رسد از در و دیوارپیامد آقا

چشم ها قصد ندارند سخاوت باشند

چشم هامان شده دیوارتر از سد آقا

وَ اِذا زلزلت الارض همین امروز است

قهر کردند مگر ال محمد آقا ؟

فکر ، پابوس پر از عشق تو را گم کرده است

شهر ما قبله ی عشاق ندارد آقا

نذر کردیم فقط هر که شود طوقی تر

بفرستیم به پرواز به مشهد آقا

سال هشتاد و دو از نامه من یادت هست

و جوابی که نوشتی و نیامد آقا

ولی امسال به پیوست کمی خسته ترم

خسته از چون و چرا ،باید وشایدآقا

دو سه روزی ست کبوتر شده حالم،ممنون

که جنون می وزد از کوچه مجرد آقا

پریسا مقصودی