اشعار ولادتها و اعیاد - 7

از نسل سلمانیم و با تمار مأنوسیم
آری که ما ازکودکی با دار مأنوسیم

دلدار ما از روز اول هم علی بوده است
تا روز آخر با همین دلدار مأنوسیم

مقصودما از ذکرهای مختلف مولاست
با یاحق و یا هو و یا کرار مأنوسیم

جانم علی ،جانم علی ،جانم علی جانم
از صبح تا شب با همین تکرار مأنوسیم

تنها به خلوت حق مطلب را ادا کردیم
با عشق این آیینه ی اسرار مأنوسیم

مانند ماهی که فقط با آب مأنوس است
ما نیز تنها با حریم یار مأنوسیم

نشر فضیلت های مولا کاروبارماست
عمری اگر با کاغذ و خودکار مأنوسیم

هرروز نخل خویش را با گریه می بینیم
تا مرگ ، از عشق علی با دار مأنوسیم

مجتبی خرسندی
 

مثنوی مولا علی(ع)

بشنو ازمن چون حکایت می کنم
قصه ای زیبا روایت می کنم
قصه ی اوصاف نیکوی علی
قطره از دریا نمایم منجلی
زاده شد در خانه امن خدا
شد خدایش میزبان مرتضی
دست پرورد رسول ا..بود
از همه اسرار او آگاه بود
آنزمان که دین حق اعلام شد
اولین ایمانی اسلام شد
زین جهت گفتی پیمبر ازصفا
مرتضی باشد وصی مصطفا
بر خدا وبر پیمبرشد ولی
نور یزدان در وجودش منجلی
وقت هجرت جای پیغمبر بخفت
من فدایت یا رسول ا..گفت
دایما بودی علی مجنون او
مصطفی موسی، علی هارون او
بود پیوسته کنار یارغار
چه به صلح وچه به وقت کارزار
شیر حق در صحنه ی پیکار بود
لیک در رزمش خدا رفتار بود
در احد جنگاوران را شاه شد
ناجی جان رسول ا....شد
وصف تیغش گفت جبریل آشکار
جمله ی لاسیف الا ذوالفقار
لافتی الا علی هم گفت او
قرنها باشد زقولش گفتگو
جنگ خندق شدجدالی سخت بود
بیشماران، دشمن سرسخت بود
عبدود آمد به جنگ تن به تن
گفت کو مردی که آید جنگ من
گفت پیغمبر به لشگر در سه بار
نیست کس پاسخ دهد این نابکار
هرسه بارش گفت آن حق را ولی
هست حاضر تا رود میدان علی
عاقبت عازم به میدان شیر شد
دست او بر قبضه شمشیر شد
کفر با اسلام باشد روبرو
هر کدام اندر سپاهش آبرو
ضربه ای مولا براو زد حیدری
کرد واصل بر جهنم کافری
شد برابر ضربه حیدر نشان
باعبادات تمام انس وجان
بارها این صحنه ها تکرار شد
راضی از او احمد مختار شد
بارها آن ذوالفقار حیدری
کرد خندان چهره ی پیغمبری
ای خوشا روزی که زهرای بتول
خواستگاری علی(ع)کردی قبول
ماه بطحا خطبه خوان عقدشان
شاهدان اهل زمین و آسمان
جرعلی (ع)کس لایق زهرا(س) نبود
گرنبودی فاطمه(س)، مولا نبود
زندگانی شان تراز زندگی
هر دو انسانی دراوج بندگی
ازدواج پاکشان چون پا گرفت
کوثری بر فاطمه معنا گرفت
عاقبت شد وقت حج آخرین
آخرین حج پیمبر،میر دین
وقت برگشتن به وادی غدیر
جمع کردش مردمانی را کثیر
گفت ای مردم مرا وحیی رسید
تا کنم ابلاغ این روز سعید
روز اکمالی براسلام آمده
نعمت حق کامل وتام آمده
می کنم اعلام درخم غدیر
برشما باشد علی بعدم امیر
ای خداوندا محبش دوست دار
دشمنش را دشمن خود برشمار
یار او را هرزمان یاری نما
قسمت خصم علی خواری نما
ای کسانی که در اینجا حاضرید
این سخن برغایب از اینجا برید
افتخار شیعیان باشد غدیر
حکم هر عصروزمان باشد غدیر
با غدیر خم ولایت زنده است
تا ابد خورشید خم پاینده است
حیدریون را عید اکبر است
بی گمان عید خدای داور است
شیعه شادی کن به هنگام غدیر
تو ز اولاد علی عیدی بگیر
اشرف اولاد او صاحب زمان
عیدی ما دیدن رویش عیان

 اسماعیل تقوایی      

مدح مولی الموحدین حضرت امیرالمومنین (ع)

لحظاتی که خدا خلقت دنیا می کرد
یاد از خال رخ حضرت مولا می کرد

عالمی بود اگر، عین عدم بود و فقط
مرتضی بود که با دست خود ابدا می کرد

از ازل حضرت حق با دم یا حیدر خود
در دل اهل یقین معرکه برپا می کرد

آن زمان حضرت جبریل امین در بر عرش
با سر زلف علی ناز به طوبا می کرد

گر نبود امر ید الله؛ مگر دست کلیم
اژدها را ز تن چوب ، هویدا می کرد

اگر آن چشم شفابخش علی یار نبود
کی مسیحا نظری بر زن نازا کرد

هر چه میخواند نبی از صحف قرآنش
مرتضی با عملش در دلش انشا می کرد

آن قدر عبد خدا بود که لبهای رسول
هرچه میگفت همان ثانیه اجرا می کرد

در دل کعبه به دنیا نمیامد که؛ نبی
تا ابد سجده بر آن مسجد الاقصی می کرد

هر کجا احمد مختار قدم بر می داشت
هر قدم در همه دم مدح علی را می کرد

میثم از نخله ی عشق علوی می، می خورد
و کفایت به عسلخانه ی خرما می کرد

جالب اینجاست که بابای عجایب همه وقت
تکیه بر تکیه گه حضرت زهرا می کرد

تا که از حضرت حق ، وحی غضب می آمد
حیدر آن را وسط معرکه معنا میکرد

در دل جنگ اگر تیغ هویدا می کرد
با دو حرکت همه را نصف ز پهنا می کرد

تا که از راس عدو کاسه ی سر می افتاد
صاحب سر قد خود را ز کمر تا می کرد

با همان نحوه ی شمشیر زنیه پدرش
در دل علقمه عباس چه غوغا می کرد

نه ابالفضل و نه اکبر ، و نه قاسم بخدا
هر چه میکرد همان دست توانا می کرد

روز محشر که همه بر کرمش محتاجند
کاش پرونده ی ما را خودش امضا می کرد

جعفر ابوالفتحی

منبع: پایگاه اطلاع رسانی اشعار آئینی جعفر ابوالفتحی

www.neyjaf.ir

عهدی شکسته شد غم آن ماجرا که هست
مَن کنتُ را غدیر نخواندی، منا که هست
پیمان ببند فرصت قالو بلی که هست
"باشدعلی خدا نه، ولی ناخدا که هست
بعدازخدا بزرگ همه ماسوا که هست"

ناد علی بخوان و بگو یکصدا علی
فریاد کن به ماذنه ، حیّ علی علی
هم فاطمه است حیدر و هم مصطفی علی
"بعدازخدا و بعد رسول خدا ،علی
ساقی است گرشراب نداری بیا که هست"

یک یا علی است فاصله از عشق تا علی
یوسف ! چه غم زمکر زنان ، باش با علی
وا میشود تمامی درها به یا علی
"لشگر گشاعلی است  ومشکل گشاعلی
فرمانروا که بود و شه لافتی که هست"

هم مبتدای عاشقی ماست هم خبر
در کوچه اش یتیم و اسیرند رهگذر
دور کریمهاست گدایانِ بیشتر
"ما سائل رکوع علی نیستیم  اگر
او اِنّما ولیّکم الله ِما  که هست"

گفتی علی خداست نه آیینه ی خداست
پس هرچه از بزرگی او دم زنم رواست
هم ابتدای صبح قیامت هم انتهاست
"محشرصفی ز وسعت آغوش مرتضاست
ای عاشقان هجوم نیارید جا که هست"

نقّاش ، حیدر است که عالم منقّش است
مهرش حلول کرد به جان و دلم نشست
دل عاشق علی است، در این حُب دو آتشه است
"عاشق گناهکار اگر شد درآتش است
اما حسابش ازهمه عالم جداکه هست"

تاریخ را سپرد به ما ، رفت مصطفی
قرآن ورق ورق شد و عترت جدا جدا
آتش به در رسید و همان شد که مرتضی...
"فرق  علی شکافت،بخون خفت مجتبی
عباس من ! صبور بمان کربلاکه هست"

زهرا نفس کشید که جان داشت از علی
فریاد اگر کشید زبان داشت از علی
بازو ، کبود بود و نهان داشت از علی
" آن بی نشانه ای که نشان داشت ازعلی
دل بیقرار یافتنش هرکجا  که هست "

محسن ناصحی

رباعی عید قربان

عمریست که درسرم غم نان دارم
یک قلب که نه، لانه شیطان دارم
یک روز اگر فدای "مهدی" گردم
تبریک بگو که عید قربان دارم..

میثم جلالی

مدح و مناجاتی _ امام محمد باقر علیه السلام

واژه ها با بردن نامت غزلخوان میشوند
اوج می گیرند ، مثل ماه تابان میشوند

عالمی جسمند و محتاج کلام دلکشت
تو اگر لب تر کنی این جسم ها جان میشوند

باقر علم خداوندی و مخلوقات تا
میشکافی علم را مجذوب قرآن میشوند

تو اگر جلوه کنی از روی خجلت یک به یک
عالمان دهر زیر خاک پنهان می شوند

در میان قلبشان داری تو آموزشگاه نور
بی سبب پس نیست کافرها مسلمان می شوند

جانمان روزی شود قربانی چشمان تو
لحظه های ما تماما عید قربان می شوند

با نگاهت ابرها تغییر حالت میدهند
مست باریدن شبیه یک نمکدان میشوند

تازه فهمیدم اگر باشم پی رزق حلال
با دم گرم تو گندم ها همه نان میشوند

این کبوترهای چاهی که کنارت می پرند
عاقبت تبدیل به مردان ایران می شوند

در حریمت روبروی چار گنبد آخرش
چشم هامان فرشهای زیر ایوان می شوند

روی فرش و زیر ایوان طلایت ماه من
روضه خوانها روضه میخوانند و گریان می شوند

با کمی چای و شکر یا با دو سه تا حبه قند
بعد یک سینه زنی پیش تو مهمان می شوند


جعفر ابوالفتحی
 

صدای هلهله ای عاشقانه می آید
صدای پای تغزل، ترانه می آید
بهشت خنده کنان، این میانه می آید
خدا به شوق در این آستانه می آید

حدیث وصل دو دریا عجب شنیدنی است
عروسی علی و فاطمه چه دیدنی است

از این به بعد، دو عاشق کنار هم هستند
تجلّی هم و آیینه دار هم هستند
به روی سفره ی خود نان بیار هم هستند
چو کوه پشت هم و دوستدار هم هستند
دوباره پوزه ی شیطان شکست، شکر خدا
عروسی علی و فاطمه است، شکر خدا

از این وصال مبارک خدا هدف دارد
چقدر حضرت خاتم به دل شعف دارد
دلم هوای ضریح شه نجف دارد
عروسی علی و فاطمه است، کف دارد
به بزم عشق همه عاشقانه دف بزنید
برای خاطر داماد باز کف بزنید

کنار سفره ی عقد، این عروس گل سیما
زکیّه، طاهره، انسیّه، فاطمه، زهرا
نشسته اذن “بلی” تا بگیرد از بابا
پدر اجازه گرفت از خدای جلّ علا
بساط خطبه از این اذن تا فراهم شد
علی به فاطمه اش تا همیشه محرم شد  

بگیر دامن پر برکت پیمبر را
بپاش بر سر امّت، گلاب قمصر را  
گره زدند به هم عادیات و کوثر را
کشانده اند به دنیا بهشت و محشر را
از این وصال غدیر از گزند ایمن شد
نوشته اند که تکلیف شیعه روشن شد

نوشته اند که شیعه نشانه ای دارد
شراب کوثریِ جاودانه ای دارد
کبوتری شده و آشیانه ای دارد
برای گریه و شادی بهانه ای دارد
تمام عمر دلم زیر دین می آید
از این وصال مقدّس حسین می آید

سخن ز عشق که باشد، شراب شیرین است
برای تشنه ی عشق آفتاب شیرین است
کنار یار خوشی و عذاب شیرین است
سلام های بدون جواب شیرین است
اگر که فاطمه باشد کنار شیر خدا
زمان فتنه شود ذوالفقار شیر خدا

زمان فتنه قمر در محاق می افتد
تبر به جان درختان باغ می افتد
میان امّت احمد نفاق می افتد
و آن دوشنبه ی شوم اتّفاق می افتد
که درب خانه ی زهرا شکسته می شود و
دو دست حیدر کرار بسته می شود و

خدا کند که نبینی قیامتی را که
کنار خانه ی حیدر جماعتی را که
شکسته اند دری را، نه ساحتی را که
شکست ضربه آن درب، قامتی را که
پس از سه ماه علی نیمه شب، غریبانه
به دست قبر سپردش، عجب غریبانه

 امیر عظیمی

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

در گوش فرشته‌ها اذان باید گفت

تفسیر خوش یلتقیان* باید گفت

روزیکه علی و فاطمه خوش حال اند

تبریک به صاحب الزمان باید گفت

***

وقتی که دو آیینه مقابل بشوند

یک عالم بینهایت دل بشوند

در اصل توازن خدایی باید

زهرا و علی بهم معادل بشوند

***

به به،  که عروس مادرخورشید است

داماد یگانه مظهر توحید است

نوروز ز چشم مردمان افتاده

چون،  روز علی و روز زهرا عید است

سید محمد میر هاشمی

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

با اذن پدر جان جهان گفت: بلی!

بخشیده نبی ولای خود را به ولی

پیوند زمین و آسمان است! همه

تبریک بگویید به زهرا و علی!

محمد فرخ طلب فومنی

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

دلخوشی یعنی خدا را داشتن

در بهشت لطف او جا داشتن

بین سینه حب مولا داشتن

مادری مانند زهرا داشتن

دل خوشی یعنی دو دنیا مال ماست

روز محشر فاطمه دنبال ماست

بندگی یعنی عبادات شبش

ذکر تسبیحات بر روی لبش

سجده های غرق نور زینبش

آن حجابی که رسید از مکتبش

بندگی یعنی حجاب فاطمه

سجده های ناب ناب فاطمه

عشق یعنی خنده های فاطمه

پر گرفتن در هوای فاطمه

نوکری کردن برای فاطمه

با امید یک دعای فاطمه

عشق یعنی یک نگاه مادری

سر پناهی در پناه مادری

زندگی یعنی سکوتی پر سرور

انعکاس نور در سیمای نور

و بساط عاشقی ها جورِ جور

دور باد از زندگیشان چشم شور

زندگی یعنی هوای بندگی

زندگی کردن برای بندگی

سادگی یعنی به کم ها ساختن

در تنور خانه نان را ساختن

و حصیری زیر پا انداختن

نه به دنیا و طلا دل باختن

سادگی یعنی دو لیوان گلی

وصله نعلین مولایم علی

وحید محمدی

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

تا گل به نسیم راه در می‌آید

از خاک بوی گیاه در می‌آید

امشب به ستاره‌ها بگو کِل بکشند

خورشید به عقد ماه در می‌آید

***

دارد به زمین شمایلی می‌بخشد

بر ماه غرور کاملی می‌بخشد

این تازه عروس آسمانی دارد

پیراهن خود به سائلی می‌بخشد

***

بر هر چه به غیر عشق می‌تاخت علی

با خوب و بد زمانه می‌ساخت علی

از غم خبری نداشت تا وقتی که

بر فاطمه‌اش نظر می‌انداخت علی

***

آن خانه‌ی ساده را که خوشبو می‌کرد

لبریز صمیمیت شب‌بو می‌کرد

او شاه زنان بود، ولی نان می‌پخت

او گرچه فرشته بود جارو می‌کرد

ایوب پرند آور

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

شکر حق که مادرزاد بندگان یکتاییم

با ولایت مولا ، عبد کوی طاهاییم

افتخار ما این است ما اسیر مولاییم

از ازل گرفتار ساربان زهراییم

ما همه عنان دار ناقه عروس او

با سرود "من مثلی" جمله خاک بوس او

سر فراز هر قومیم سربزیر دلداریم

از عروس و داماد آسمان نشان داریم

در عروسی اش دعوت با تمام حضاریم

حرمت عروسش را تا ابد نگهداریم

ما غلام زهراییم عبد حیدر کرار

جان ،به رسم تبریک است نذر احمد مختار

شرح حال این زوجین سوره های قرآنی

ذکر و وصف این هر دو آیه های رحمانی

حمد و مدح زیباشان خطبه های طولانی

جایگاه والاشان غرفه های رضوانی

حاصل همین تزویج   یازده امام دین

مهرشان کمال دین  فعلشان پیام دین

حجت خدا حیدر عصمت خدا زهرا

لنگر زمین حیدر لنگر سما زهرا

محور فلک حیدر محور کسا زهرا

صاحب جزا حیدر شافع جزا زهرا

هردو مظهر توحید هردو مظهر کوثر

هردو کفو هم یعنی  هردو محو یکدیگر

صوت خطبه خوان این عقد آسمانی را

بشنو با صدای هو نغمه نهانی را

خوش به غمزه میخواند  بانوی جنانی را

این چنین روایت شد عقد جاودانی را

گفته حق: وکیلم من؟ گفت فاطمه  بله

بر شما دلیلم من؟ گفت فاطمه  بله

این عروس و این داماد عاشقند و دلداده

شد اثاث این بانو  یک جهیزیه ،ساده

ظرف و چادر و معجر  یک حصیر و سجاده

ذوالفقار مولا و  یک غلاف آماده

بی سپر علی آمد چون سپر نمیخواهد

او مدافعی غیر از  پشت در نمیخواهد

بهر نو عروسان است فعل فاطمه مصداق

عطر این خبر پیچید  در تمامی آفاق

در شب عروسی هم فاطمه کند انفاق

داده بر محبانش درس برترین اخلاق

فاطمه به یک سائل داد بهترین رختش

با دو کهنه پیراهن رفت خانه بختش

حرف کهنه پیراهن  گر چه ماجرا دارد

لا اقل به مقدار یک  گریز جا دارد

ذکر کهنه پیراهن یاد کربلا دارد

دستباف مادر هم جای بوسه ها دارد

نیزه کی دهد بوی  بوسه های مادر را

زخمه میکشد روی  بوسه های خواهر را

محمود ژولیده

تقدیم به  زوج های جهان تشیع

من هم یکی از فرشتگانم با تو

هر لحظه در اوج آسمانم با تو

خوشبخت ترین زن جهانی با من

خوشبخت ترین مرد جهانم با تو

***

تا آخر عمر همدم هم با هم

هر لحظه در اوج شادی و غم با هم

امروز چنین می گذرد فردا نیز

در باغ بهشت یا جهنم با هم

سید محمد جواد شرافت

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

خورشید شدی که ماهِ کامل برسد

باید که دلت به صاحب ِ دل برسد

بانوی علی(ع) شدی! همین کافی بود

تا رخت عروسی ات به سائل برسد!

مرضیه عاطفی

شعر سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا (س)

فضایِ شهر مدینه دوباره عرفانیست

 نماز پنجره هایش چه قدر روحانیست!

مگر چه عید بزرگی رسیده که امشب!

 در آسمان و فلک جشن نور افشانیست

 

عجب شبی! همه جا ریسه بسته جبرائیل

 عجب شبی!همه ی کهکشان چراغانیست

ولیمه می دهد امشب پیمبر رحمت

 چه قدر سفره این جشن،پهن و طولانیست

فرشته ها سرشان گرمِ رقص و...میکائیل

 به فکر پُخت و پزِ سوروساتِ مهمانیست

میان سفره مِی ناب و ساغر آوردند

 کلیم و خضر،دلی از عزا در آوردند

شراب داخل خمره مدام قُل می زد

 پیاله ذوق کنان سمتِ باده زُل می زد

چه عطرِ سیب خوشی بین عرش پیچیده!

 برای باده زدن ذوالفقار هُل می زد

دگر نزول ملائک به خاک آسان شد

 خدا میان زمین و بهشت پل می زد

شب عروسیِ خورشید و ماه عالمتاب

 سپیده برسرِ بام سحر دهل می زد

برای بُردن این زوج آسمانی، نوح

 چه باسلیقه به کشتیِ خویش گُل می زد

امیرِ غزوه ی فتح الفتوح می آید

 صدای بوق زدن های نوح می آید

ستاره ها همه بی تاب دیدن داماد

 گرفته اند حسودان کوردل غمباد

وضو گرفته و با احترام باید گفت:

 جناب حضرت داماد،شاخه ی شمشاد

تمام آینه های مدینه غش کردند

 نگاه فاطمه تا در نگاه شان افتاد

کلید باغ جنان را، خدا مراسم عقد

 به این عروس سرِسفره زیر لفظی داد

ترانه ی لب داوود خوشصدا این است:

 علی و فاطمه پیوندتان مبارک باد

خدا به حورومَلَک گفت تا که دف بزنند

 بس ست گفتن تسبیح و ذکر،کف بزنند

وحید قاسمی
 

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

دریای هم اند و ساحلِ هم هستند

زهرا و علی که همدل هم هستند

شفاف و عمیق و بی نهایت...همچون

دو آینه که مقابل هم هستند

عارفه دهقانی

ازدواج حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)

عشق علی نماز علی کوثر علی

آمد نشست امّ ابیها برِ علی

کُفواً أحد بخوان و بگو همسر علی

"پهلوی توست گوهر انگشتر علی

یار همه علی و تویی یاور علی"

گیرم که دست های یدُ الله بسته است

گیرم غرور فاتح خیبر شکسته است

گیرم که ذوالفقار به ماتم نشسته است

"لبخند تو بشارت دل های خسته است

ای شادمانی دل غم پرور علی"

ای چشم بسته بر همه دنیا و هست و نیست

پلکی بزن که چشم خداوند خون گریست

"این کشتۀ فتاده به هامون حسین کیست"

"در آینه خداست و غیر از خدای نیست

چشمان توست آینۀ دیگر علی"

از إنّما یُرید صدای کرم رسید

افلاک را ز قصۀ لولاک دم رسید

آیات شاد سورۀ رحمان به غم رسید

"در یک طلوع گرم دو دریا به هم رسید

دریاترت علی و تو دریاتر علی"

ساقی کنار باده و باده به ساغر است

ساغر در انتظار قدوم پیمبر است

پیغمبری که عاشق لبخند دختر است

"چشمان تو زلال تر از حوض کوثر است

این اشک کیست می چکد از کوثر علی"

آیا بهار سوخته ام را مزار نیست

در سینه های غم زدۀ بی قرار نیست

در قلب های خستۀ چشم انتظار نیست

"در این دیار گشتم و در این دیار نیست

کو ای نسیم عطر گل پرپر علی"

مهدی جهاندار

ای تجلی گاه رب العالمین
جلوه هفت آسمان روی زمین
روشنی بخش سحر شب های تو
راز بسم الله با لبهای تو
دست تو در دست رحمن الرحیم
چشم بینای صراط المستقیم
با تو تنها ، با تو بی خود می شویم
تشنه ی ایاک نعبد می شویم
ای شکوه قل هو الله احد
نغمه ی شیرین الله الصمد
شب پرستان با رسوا می شوند
شرک های تازه افشا می شوند
مثل روزی جلوه گر در هر کجا
بس که پیدایی نمی بینم تو را
با خیالت زندگانی می کنیم
بی غم پیری جوانی می کنیم
پشت ابر گریه پنهان خنده ام
تا در آید دولت پاینده ام
بر مدار غربت و غم گردشم
نام مهدی می دهد آرامشم
خاک هم با تو تبسم می کند
بر لبت باران تیمم می کند
ای صفای آسمان نفره کوب
روی ماهت آفتاب بی غروب
هم خلیل و هم دلیل راه ما
آشناتر از همه با آه ما

عمر ما در حسرت رویت گذشت
روز ما بی شام گیسویت گذشت
سینه ها در آتش مهجوری ات
هر نفس تکرار داغ دوری ات
سر به زانوی شکیبای بس است
عکس تو قاب رویایی بس است
آتشی در سینه می خواند تو را
صبح هر آدینه می خواند تو را
تا به کی این دوری و دیوار غم
کی به آخر می رسانی کار غم
اشک ما خون شد به چشم روزکار
کی به پایان می رسد این انتظار
ای تمام عشق در لبخند تو
می دمد کی روی بی مانند تو
جلوه کن تا سر دهم در پای تو
گل کند در چشم من سیمای تو
ای جنود عقل و عشق انصار تو
می دهد سامان خدا بر کار تو
دست حق صولت به هر گام تو ریخت
دلبری در دامن نام تو ریخت

شهد پیروزی به فرجام تو زد
آخرین پیمانه در جام تو زد
با تو روزی ای شکوه بی شکست
هیبت مستکبران خواهد شکست
بی عصا رام تو دریا می شود
روزگار زشت زیبا می شود
کهنه گردد با نگاهت هر غمی
زندگی نو ، زنده از نو آدمی
می شود روزی بنای غم خراب
می گذارد یار ما پا در رکاب
می رسد روزی بهار بی خزان
فصل پیوند زمین با آسمان
ای خوشا در دولت تو زندگی
سربلندی بندگی بالندگی
با زبان آشنا می خوانمت
از غروب کربلا می خوانمت
از لب اصغر صدایت می کنیم
با دل زینب دعایت می کنیم

حسین بادروج

زبان قلم شد و دل صفحه ایی ز دفتر شد
فضای دور و برم گوییا معطر شد

 تفضلی زخدا بود و سوی من آمد
لبان من متنعم به نام حیدر شد

 مرا کجا غزل از شاه لا فتی گفتن
از آن امام همامی که عشق داور شد

 برای مدح علی پای شعر من لنگ ست
کسی که مادح او مصطفی مکرر شد

 سرود ختم رسولان علی و انفسنا
پیمبری که جهان از رخش منور شد

 کنار واژه ی زهرا علی چه جلوه گرست
به اذن حضرت حق اینچنین مقدر شد

 میان طالع زهرا خدا علی به نوشت
نگار ختم رسل تکیه گاه صفدر شد

 علی مدال ولایت به گردنش افتاد
همینکه سائل انگشترش مفخر شد

 مثال شیر خداوند علی کجا باشد
که خرد طایفه اش چون علی اصغر شد

 میان خلقت خود پهلوان خدا کم داشت

 علی که آمد و راحت خدای منذر شد

 زمین ز شور نبردش به لرزه می افتاد
همین که گویی برپا زمان محشر شد

 زدرب قلعه ببین قدرت یدالله را
که کنده گشت و علی پهلوان خیبر شد

 چه ضربه ای!که شد افضل عبادت الثقلین

 چه ضربتی که دونیم جسم خصم کافر شد

 علی برنده شدو نقطه نقطه ارض و سما

 پر از نوای خوش کردگار اکبر شد

 غلام درگه یار از قدیم الایامیم
عیارمان به خدا عشق آن مطهر شد

 بهشت حضرت حق خانه ی بزرگان است

علی که بود و که نامش کلید این در شد

 هرآنکه نوکر این خانواده شد آری
عزیز هر دو جهان چون جناب قنبر شد

 ره علی و خدا یک رهست قسم بر حق

لعین شد آنکه علی را همیشه منکر شد

رضا آهی

دست بالای دست حیدر نیست
مثل و مانند شاه خیبر نیست

او فقط لایق امیری هست
هر کسی که امیر و رهبر نیست

نظر سائلان همه این است
از علی هیچ کس سخی تر نیست

همه ی خلق نوکرش هستند
ولی یک تن مثال قنبر نیست

هم امام است و هم نبیُ الله
چه کسی گفته او پیمبر نیست

از زمین تا به آسمان فرق است
آب زمزم که آب کوثر نیست

هر چه گل هست در تمام جهان
بی ولای علی معطر نیست

پشت حیدر به فاطمه گرم است
بیخودی او دلیر و صفدر نیست

ابراهیم لآلی