امام علی(ع)-مدح ای طالب معرفت ! «ولی» را بشناس آن جان ز عشق مُنجلی را بشناس زیبنده ی او مقام «عبدالل

امام علی(ع)-مدح

ای طالب معرفت ! «ولی» را بشناس

آن جان ز عشق مُنجلی را بشناس

زیبنده ی او مقام «عبداللهی» ست

در مکتب بندگی ، علی را بشناس

***

خوبست به معرفت اشارت دادن

دل را به حقیقت ولایت دادن

ای خوب ! سعادتی از این برتر نیست :

بر بندگی علی شهادت دادن

***

مولاست علی ، ولی نمی دانی هیچ

از مرحله غافلی ، نمی دانی هیچ

تا مذهب و مسلک ات «علی اللهی» ست

پیداست که از علی ، نمی دانی هیچ !

***

مولا ! مددی که از شما بنویسم

با لهجه ی معرفت تو را بنویسم

می ترسم از این که از محبت مولا

کافر شوم و تو را خدا بنویسم !

***

با مهر علی ، ز حق جدایی زشت است

با نفسِ حریص ، هم نوایی زشت است

با ذکر علی ، تو طالب عزت باش

درویش ! به نام او ، گدایی زشت است

***

هر چند علی خلاصه ی قرآن است

سرمایه جاودانه ی ایمان است

ای مرد ! خدا مخوان علی را ، شرک است

او اسوه بندگی ست ، او انسان است

***

از فصل علی ، نخوانده ای جز نامی

در درس علی شناسی ای دل خامی

آیینه ی بندگی ست مولا ، توبه !

این آینه را چرا خدا می نامی ؟

***

در شأن علی ، کتاب حق نازل شد

میراث رسول را ، علی قابل شد

یک عمر ثنای ذات یکتا را گفت

با بندگی خدا ، علی کامل شد

***

عرفان علی ، مرام درویشی نیست

با لهجه دین ، خرافه اندیشی نیست

عرفان علی ، حضور در میدان است

آیین و مرام انزواکیشی نیست

***

این مرد که مذهبی ندارد جز ریش

بر خویش نهاده نام پیر و درویش

در چشم و زبان او علی ، الله است

فریاد از این جماعت کفر اندیش !

***

هر کس که مرام او «علی اللهی» ست

تردید مکن که در صف گمراهی ست

ای خوب ! علی ، خدا نه ،عبدالله است

او اسوه ی کامل «خداآگاهی» ست

***

او را ز خدا ، جدا نباید نامید

بی زمزمه ی ثنا ، نباید نامید

او بنده ترینِ بندگان حق است

او را به خدا ، خدا نباید نامید

***

ای دل شدگان ! علی ، ولی الله است

گوینده ی «لا اله الا الله» است

هر کس که حدیث دیگری می گوید

سوگند به نور ، مشرک و گمراه است

***

او روح مُکرم است ، بشناسیدش

قرآن مجسم است ، بشناسیدش

او روح نماز و قبله توحید است

او وارث آدم است ، بشناسیدش

***

هر چند علی سرشته از این خاک است

از گرد تعلق  زمین او پاک است

با سلسله فرشته ها محشورست

سرمنزل جان پاک او ، افلاک است

***

شعر علوی ، تبسم حق بینی ست

از باغ بلوغ معرفت گل چینی ست

هر کس که به این مرام و آیین باشد

تردید مکن که شاعر آیینی ست

***

حضرت علی علیه ‏السلام فرمود: «لا تتجاوزوا بنا العبودیة ثمّ قولوا ما شئتم و لن تبلغوا و إیاکم و الغلوّ کغلوّ النّصاری فإنّى برى‏ءٌ من الغالین».  (بحارالانوار، ج ۲۵، ص ۲۷۴ )

ترجمه : ما را از مرز عبودیت خارج نکنید و به سرحدّ ربوبیت نرسانید، آن گاه هرچه می ‏خواهید در فضیلت ما بگویید، لیکن بدانید که حق ثناگویی ما را ادا نخواهید کرد. از غلوّ کردن درباره ما بپرهیزید و همانند نصاری که درباره عیسی علیه‏ السلام غلو کردند نباشید، که من از غلوّکنندگان بیزارم.

رضا اسماعیلی