یا مظلوم... زلـف مـا را گـره ای کـور زده بـر زلـفش کـار دل سـاخـتـه با پیچ و خم در زلفش بـکـشـد کوچه نشینان ز پی خود عطرش بـدهـد در بـــغـــ

یا مظلوم...

زلـف مـا را گـره ای کـور زده بـر زلـفش

کـار دل سـاخـتـه با پیچ و خم در زلفش

بـکـشـد کوچه نشینان ز پی خود عطرش

بـدهـد در بـــغـــل بـاد رهـا گر زلفش

مـی بُـرد تـیـغ دو ابروش سر از یوسف ها

مـی بَـرد دل ز زلـیــخــا دو برابر زلفش

بـه تـکـانـی وهـبـی را بـکنـد عالم دین

مـی چـکـد صد دم عیسی ز سر هر زلفش

یـک تـنـه آمـده ام جـنـگ سپاهی دلبر

هـمـه اعـضـای تنـش دلـبر و برتر زلفش

مـا نـشـسـتـیـم سـر کوچه که رد بشود

نـکـنـد ؟! ایـن دل مـا را دست به سر زلفش  

بـی سبب نیست که چشمان گدا مشکی شد

خـیـره مـانده ست دو چشمان گدا بر زلفش

هر که با هر چه سیاهی ست به پیشش ببرید

مـی تـراشـد ز دل کـفـر ، پـیـمـبـر زلفش

اهـل دل هـای ! دل و دیـن همه را یکجا بُرد

مـی دهـد دیـن و دلِ زاهـد ره پـر زلــفش

از دل کـوچه که می رفت مسلمان می ساخت

کــافـی اسـت تا بنـشیند روی منبر زلفش

غـصه ایـن اسـت فـقـط در دل گودال چرا

پـنـجـه انـداخـتـه بـود قـاتل او در زلفش

شـده بـازیـچـه ی لـشـگر سر ارباب شهید

مـی رود بـا نـوک پـا ایـن ور و آن ور زلفش

علیرضا عنصری