امام حسین ع

شیخ‌رضا جعفری

امام حسین(ع)- مناجاتی



وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود

بال ملائك در عزایت دستمالم بود

پیش از شروع اشك عالم گریه می‌كردم

یادم نمی‌آید دقیقاً چند سالم بود

من خود درخت روشنی بودم در آن ایام

چندان كه این خورشید چون یك سیب كالم بود

اندازه بال مگس تا گریه‌ام آمد

دیدم كه سیمرغ بهشتی زیر بالم بود

چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور

باده‌خوری و می‌ كشی جزء كمالم بود

من قبل از این عالم تو را در نور می‌دیدم

لاهوت یا ناسوت، شاید هم ‌مثالم بود