ولادت امام سجاد ع - 6

امشب شب شادی شادی آفرین است

امشب جهان را جلوه ی حق الیقین است

امشب بهشت آسمانی ها زمین است

امشب شب میلاد زین العابدین است

مولود پاکی که همه هست حسین است

قرآن دیگر بر سر دست حسین است

ای زلف حورالعین به زنجیر تو بسته

پیش از ولادت مهر تو بر دل نشسته

جن و ملک زوار کوی ات دسته به دسته

ایوب بر سنگ صبورت سر شکسته

تو کیستی مشعر منا مروه صفایی

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید                         خلف خامس اصحاب کسا می آید

مومنین گرد هم آئید به محراب دعا                          صف ببندید که مولای شما می آید

فلک را دیده امشب بر زمین است                               مدینه رشک فردوس برین است

به گوشم هاتفی از غیب می گفت                                شب میلاد زین العابدین است

با قامت عصمت و حیا می آید                             با بانگ مناجات و دعا می آید

میلاد عبادت است یعنی سجّاد                       از سوی خدا به سوی ما می آید

امشب مدینه بهتر از خلد برین است                  میلاد مسعود امام ساجدین است

امشب همه دست دعا بلا بگیرد                           عیدی زدست حضرت زهرا بگیرد

ای میهن بانوی ایران شاه عالم زاده ای            مادر توحید ، توحید مجسم زاده ای

نیستی مریم ولی بهتر ز مریم زاده ای افتخار نسل آدم تا به خاتم زاده ای

آیت العظمی ، ولی الله اعظم زاده ای بلکه وجه الله را در نقش آدم زاده ای

قلب قرآن ، رکن ایمان ، جای دین است این پسر

سید السجاد زین العابدین است این پسر

حَبّذّا مرعات حسن دادگر آورده ای                  یا که همچون آمنه پیغامبر آورده ای

یا ز جوف کعبه مولود دگر آورده ای                   یا که زهرایی شُبیر و شبر آورده ای

بر حسین بن علی زیبا پسر آورده ای   یا برای عالم خلقت پدرآورده ای

این ششم معصوم این دوم علی چهارم ولی است

این فروغ چشم گریان حسین بن علی است

سالکان ره چراغ راه دینش خوانده اند   اهل قران اصل قرآن خوانده اند

شاهدان ، وجه خدا مبینش خوانده اند             آسمانی ه همه ماه زمینش خوانده اند

پیروان دین امام چهارمینش خوانده اند عابدان پیوسته زین العابدینش خوانده اند

چون به خاک آرد  جبین ، خاک درش گردد نماز

وقت معراج دعا دور سرش گردد نماز

این نه یک طفل است این بر خلق عالم مقتداست           این نه نوزاداست این یک عبدسرتاپاخداست

این همان شمس الضحی نورالهدی بدرالدجی است         هم فدایی خدا هم خلق در کویش فداست

این فروغ انتها و این چراغ ابتداست                              این زبان زندة سرهای از پیکر جداست

زیب بخش آسمانها گرد راه ناقه اش

بسته جان عالمی بر رشته ی قنداقه اش

از دم گرمش عبادت راست بر تن جان هنوز        آب می نوشد ز اشکش خاک نخلستان هنوز

می درخشد مدح او در آیة قرآن هنوز    می زند گل بوسه بر خاک درش ایمان هنوز

می دمد از خار راهش لاله و ریحان هنوز            بارد از فیض غلامش ز آسمان باران هنوز

وصف مدحش از دم روح الامین آید به گوش

نغمه های انت زین العابدین آید به گوش

این شنیدی زادة عبدالملک یعنی هشام           خواست در بیت خدا آرد حجر را استلام

لیک ره بهر ورودش بسته شد از ازدحام            ناگهان خورشید کعبه تافت در بیت الحرام

برددل از بیت و حجاج و از رکن و مقام   راه بگشودند بر او با درود و با سلام

با نگاهش کعبه گویی مرده بود و زنده شد

یا حجر از شوق و استقبال از جا کنده شد

حاجیان مبهوت و خدّام حرم حیران او   بیت در طوف ِ رخِ مه تابان او

داشت زمزم ، زمزمه یا بود مدحت خوان او         آسمان کعبه شد مشتاق و سرگردان او

خواست اسماعیل که آن جا جان کند قربان او خواست فردی از هشا از نام و قدر و شأن او

آن ستمگر با تجاهل گفت نشناسم که کیست

گر چه می دانست فرزند حسین بن علی است

ناگهان خون فرزدق از غضب آمد به جوش          شد سراپا بحر طوفانی کشید از دل خروش

گفت تاکی می توان بست ازتجاهل چشم وگوش            کم رخ خورشید عالم تاب را در پرده پوش

از چه در تو صیف آن آرام جان ماندی خموش      عالمند از کوثر فیض مرامش جرعه نوش

عرش و فرش و چرخ گردون می شناسندش همه

کوه و دشت و سنگ و هامون می شناسندش همه

این جوان را می شناسد مکه و حلّ و حرم         شهر بطحا گام گام از او همی بوسد قدم

اوست فرزند نبی کهف الوری خیرالامم از خدا نقش سلامش بسته در لوح و قلم

سازد از فیض کف دستش حجر را محترم           هم عرب عارف بود بر قدر جاهش هم عجم

این که نشناسیش باشد جان ِ جانِ عالمین

نجل احمد زاده زهرا علی بن الحسین

این همان خیر العباد ، این پیشوای انبیاست                   این ولی کبریا و این عزیز مصطفاست

این گرامی نجل شیر حق علی مرتضی است     این به آدم مقتداو این به عالم راهنماست این خداوند حرم این عبد سراتا پا خداست                              این علی بن الحسین بن علی مولای ماست                  دشمنی با اوست کفر و دوستی با اوست دین

در پناه اوست خلق اوّلین و آخرین

ای وجود اقدست جان حسین ابن علی                        وی گل روی تو ریحان حسین بن علی

ای به روی دست قرآن حسین بن  علی                       ای چراغ و چشم گریان حسین بن علی

وی درخت خورشید تابان وحسین بن علی                     وی کلامت خون جوشان حسین بن علی                                  خطبه های گرمت از زیر غُل و زنجیرها

می زند بر قلب دشمن تا قیامت تیرها

***                   (سازگار)

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید             پسر خامس اصحاب کسا می آید

مؤمنین گرد هم آئید به محراب دعا              صف ببندید که مولای شما می آید

سر تسلیم به پایش بگذارید همه               که ز ره صاحب تسلیم و رضا می آید

سجدة شکر به درگاه خداوند آرید                 که ز ره راهبر و راهنما می آید

مؤمنین هیچ نباشید از این در نومید            پرده پوش گنه و جرم و خطا می آید

آن خدا جوی که چون پای به محراب نهد       طاق محراب به برش گشته دو تا می آید

آن که بگرفته ز حق سید سجاد لقب           امشب از غیب به تأیید  خدا می آید

آن که از جای کند ریشه طغیان یزید             آن که حق را کند از خدعه جدا می آید

آن که بیند به صف کربُبلا روی زمین             پیکر بی سر شاه شهدا می آید

آن که سائل نرود از در او بی حاجت             فیض بخشنده به هر شاه و گدا می آید

دست «ثابت»مکش ای دوست به هر صبح و مسا

چون که صاحب او رنگ و لا می آید

چشن میلاد امام چارمین آمد پدید                           روز وجد مؤمنات و مؤمنین آید پدید

نور چشم خامس آل عبا زین العباد                          شافع عُصیان به روز واپسین آمد پدید

فلک دریای ولایت موج اقیانوس فضل                        خازن علم الهی ، قطب دین آمد پدید

یک جهان تسلیم و یک عالم رضا یک دهر فضل          آسمانی آفتابی بر زمین آمد پدید

درة التاج فضیلت جوهر علم لَدُن                              حضرت سجاد زین العابدین آمد پدید

مجمع البحرین دانش ، مخزن الاسرار حقّ                 فیض سرمد ، متن قرآن مبین آمد پدید

چرخ هستی را چنان شمس الضحی آمد عیان          بحر ایمان را چنین درّ ثمین آمد پدید

رکن کعبه بانی سعی و صفا آمد زره                        روح قرآن ، معنی حبل المتین آمد پدید

آن چه را می جست دل آسمان قرن ها                    در زمین آن مقتدای آن و این آمد پدید

از پی آوردن تبریک میلادش ز عرش

بازگو اندر زمین روح الامین آمد پدید

(طائی شمیرانی)

این پسر دسته گل دسته گل یاسین است               این پسر طوطی گلخانة علییّن است

این پسر جان حسن است و روان دین است              فاطمی روی علی خوی و نبی آئین است

این پسر کعبه و چشم همگان ، زمزم اوست            زندگی بخش همه عالم و آدم ، دم اوست

این کریمی است که دشمن همه شرمنده اوست      این اسیری است که آزادی ، یک بندة اوست

این خطیبی است که خون شهدا زنده از اوست        این خدا نیست ولی خلق جهان بندة او ست

این تجلای جمال ا زلی می باشد                            این علی بن حسین بن علی  می باشد

در سپهر عظمت ماه تمامش گو یند                         شَجَر و کوه و در و دشت سلامش گویند

جن و انس و ملک و حور امامش گویند                      گر چه دشنام به دروازه شامش گویند

جبل ایمان همه از رشتة قنداقة اوست                     سرمة چشم ملک خاک ره ناقه اوست

مخزن سر الهی است دل آگاهش                            حوریان فیض گرفتند ز خاک راهش

رخ ، گل انداخته از بوسه ثاراللهش                          زینب فاطمه مبهوت جلال و جاهش

این همان است که حقش چوبه تاراج رود                  دست در سلسله با ناقه به معراج رود

این که خورشید غبقار کف پایش گردد                      این که گردون سپر ، تیر بلایش گردد

این که جان ملک الحاج فدایش گردد                         قتلگه مروه و ویرانه صفایش گردد

آفرینش همه بر دامن او چنگ زنند                           غم ندارد سر بامش اگر سنگ زنند

اینکه هر سلسله را با غمش بر دوش است گرچه نیش از همگان دیده کلامش نوش است

خطبه اش اهل ولا را همه جا در گوش است   مسجد شام هنوز از سخنش مدهوش است

تا ابد از دم او در نظر خصمِ اله                     مسجد شام سیاه است سیاه است سیاه

عشق و آزادی و ایثار و وفا مکتب او                            بین طوفان بلا ذکر خدا بر لب او

می دهد جان به ملک زمزمة یا رب او                       غل و زنجیر شده محو نماز شب او

                                   در غل جامعه  از جامعه می بود جدا

                                            پای تا فرق خدا بود و خدا

بهر مواج ولا گهری پیدا شد                                     آسمانها شرف را قمری پیدا شد

پدر پیر خِرَد را پسری پیدا شد                                 همه گفتند حسین دگری پیدا شد

مژده ای اهل ولا باز ولی آمده است                         که علی بن حسین بن علی آمده است

ماه امشب عرق شرم ز پیشانی ریخت                    مهر انوار خود از بهر گل افشانی ریخت

آسمان از سر و رو ، اختر نورانی ریخت                     نقل در مقدم آن بانوی ایرانی ریخت

اختر کشور ایران به جهان ماه آورد                           قرص خورشید به هنگام سحرگاه آورد 

دخت ایران که به خلق دو جهان مام آمد                   اختر عزّ و جلالش به لب بام آمد

ذره ای بود که برتر ز مه تام آمد                               شهربانو که جهان بانوی اسلام آمد

پسری زاد علی نام و محمد مرآت                            چه پسر ، خاک رهش آبروی آب حیات

چه پسر عبد خدا و به خدا جلوة ذات                        به کمال و به جلال و به جمالش صلوات

یوسف فاطمه را نور دو عین آورده                            یا حسین دگر بهر حسین آورده

البشارة ای محبّان حضرت سجاد آمد                        شیعیان مرتضی را شافع میعاد آمد

بر مسلمانان گیتی پیشوای دین و دانش                  شادی ما گشته کامل رهبر عُبّاد آمد

چون قدم بنهاد در عالم ندا در دادجبرئیل                    عالم کون و مکان راسیّد سجّاد آمد

تابعین کربلا را رهبرنستوه و دانا                                 دشمن پیگیر ظلم و جورو استبداد آمد

هست شمشیرش دعا ، برخوان کتابش تا بدانی       آن که باشد در فنای خصم دین استاد آمد

بود معراجش نمازش ، منبع عرفان کتابش               آن که درس دین و دانش را به عالم داد آمد

ارث علم محمد پیشوای اهل تقوی                         مومنین را تاکند از علم خود را ارشاد آمد

زهد و تقوایش شد عالمگیر و در تفسیر قرآن              آن که تقوی را همی دانست خیر الزاد آمد

ناله هایش در سکوت شب شد فریاد امّا                   آن که می باشد سکوتش برتر از فریاد آمد

                                          حضرت سجاد آمد« سرویا » برگو به یاران

                                          آن که جان ها را کند از قید غم آزاد آمد

عاشقان مژده شب میلاد شد                   دل گدای حضرت سجّاد شد

بار دیگر حیدر از خبیر رسید                        آبروی مسجد و منبر رسید

پای تا سرمی دهد بوی دعا                      نرگش مستش بود دارالشفا

عشق از مژگان چشمش منجلی است        برروی دست حسین بن علی است

سجده می نازد به پیشانی او                    مست از آهنگ عرفانی او

خیره می سازد به خود مهتاب را             نور باران می کند محراب را

بارکوعش آسمان خم می شود             چشم گلها باغ شبنم می شود

اوخداوند مناجات است و بس                 بهترین تندیس طاعات است و بس

درّ و گوهر ریخته روی لبش                    عرشیان مبهوت یا رب یا ربش

پنجم ماه ، مه چاردهی جلوه گراست            که زخورشید فروزنده ، فروزنده تر است

شهربانو که جهان محو جلالش گشته            پسری زاده که برخلق دوعالم پدر است

چه پسر ثانی حیدر چه پسر جان حسین         چه پسر آینه طلعت خیرالبشراست

پسری رشک ملک یا ملکی فوق بشر        هم از این پاک تر است و هم از آن خوبتر است

 این پسر کیست علی بن حسین بن علیست    که حسین بن علی نیز او مفتخر است

این چراغی است که در دست حسین بن علی     همدم نورفشان و همه جا جلوه گر است

به حسین بن علی سیّد احرام قسم          این علی بن حسین است و حسینی دگراست

این بود زمزم و مسعی و صفا و مروه            این منا و عرفات است و مقام و حجر است

همه گل های نبی گشت خزان و پس از آن        هرچه دادند به شیعه  همه از این شجراست

یاراوباش که عالم همه یار تو شوند                    مهر او جوی که بر آتش دوزخ سپر است

 چشم دوزد به نماز شب او شب ، هرشب            گوش در پای دعای سحر او سحر است 

به دعای شب و اشک سحر اوسوگند                که نماز از نفسش معتبر و مفتخر است

نرگس دیده و سر و قد و مرآت  جمال                        همه تصویر خدای احد دادگر است

ذکر و تسبیح  و مناجات و نماز و روزه                  بی ولایش همگی هیزم پیش شرر است

جدّ او ختم رسل مام گرامی زهرا                     سه وصی را پسر و هفت ولی را پدر است

                                      او که با تیغ زبان و معجز حیدر دارد

او که چون فاطمه در عزّت و در قدر و شرف        او که شور ، شبیر و به شجاعت شبراست

من کجا منقبت حضرت سجاد کجا                    ذرّه از وسعت خورشید کجا با خبر است؟

جنّت از روضه جود و کرمش دسته گلی          دوزخ از آتش خشم و غضبش یک شرر است

بوسه بر سلسله گردن او باید زد                    که به هر حلقه دو صد آیت فتح و ظفر است

چه بر ویرانه شام و چه در آغوش حسین         این امام است که روح القدسش خاک دراست

                                           نخل میثم که همه سبز به فیض دم اوست

                            به ولای علی علیه السلام و آل علی علیه السلام باروراست

                         (سازگار)

امشب شب شادی ، شادی آفرین است       امشب جهان را جلوه حق الیقین است

امشب بهشت آسمانی ها زمین است          امشب شب میلاد زین العابدین است

مولود پاکی که همه هست حسین است        قرآن دیگر بر سر دست حسین است

امشب عروس فاطمه قرص قمرزاد                    طوباس ثارالله بشکفت و ثمرداد

در شهر شعبان شهر بانو ، یک پسر زاد             نه یک پسر ، بر عالم خلقت پدر زاد

این کیست مولانا امام السّاجدین است              زیب عبادت بلکه زین العابدین است

ذکرخدا را عشقبازی بالب او                             روح دعا را نوش از شهد لب او

ایثار و صبر و علم و عرفان مکتب او                  مرغ سحر دلداده ی تاب و تب او

ای شهربانو شهربانوی وجودی                      تو مادر حمد و رکوعّی و سجودی

لب در ثنای او حلاوت آفریده                        رخ ناز خاک مقدم او را کشیده

هان بشوید ای اهل دل در این قصیده              امشب به بیت وحی خورشیدی دمیده

کافتاده مه در آسمان خانه ی او                   یک آسمان انجم شده پروانه ی او

این جان شیرین جان شیرین حسین است        این یوسف طاها و یاسین حسین است

ای سروبستان ریاحین حسین است              این حامل فریاد خونین حسین است

صورت نهاده صبر در صفّ نعالش                  ایوب و یعقوبند مشتاق وصالش

کوه و درو دشتند مشتاق نیازش               موسیقی روح ملایک سوز وسازش

هر شب خداوند است مشتاق نمازش                دل برده از داود آوای حجازش

چون در نماز از خوف حق افتد به زاری                    نهری زاشکش در سجده جاری

تفسیر کلّ وحی در صورت دعایش                          دل برده از قرآن صدای دلربایش

یک نینوا صدق و صفا در هر نوایش                       روئیده نخلستان به آهنگ صدایش

ذکر مناجاتش به اوراق صحیفه                               اعجاز کرده و همچو آیات شریفه

یوسف خریدار جمال و جان ، کلامش                   بیت الحرام دل مقام اعتکافش

در دیده ی ظاهر حرم آمد مطافش                         در چشم باطن کعبه سرگرم طوافش

بادیدنش آید ندا از چاه زمزم                                اهلاً و سهلاً مرحبا ای امام زمزم

ای زلف حورالعین به زنجیر تو بسته                      پیش از ولادت مهر تف بردل نشسته

جنّ و ملک زوّار کویت  دسته دسته                     ایّوب بر سنگ صبورت سر شکسته

تو کیستی ، مشعر ، منی ، مروه ، صفایی       حیدر ، حسن ، زهرا ، حسینی ، مصطفایی

ای جلوه ات از جلوه ی معبود مشتق                    ای عبد حق در بندگی ای حقّ مطلق

عالم اگر گردد فرزدق در فرزدق                  مدح تو نتواند کسی جز حضرت حق

بگذار گویم کیستی ای بی قرینه                   هم مکّه ای ، هم کربلایی ، هم مدینه

تو ، کلّ قرآن ، کلّ ایمان ، کلّ دینی            ممدوح حق  ، یا انت زین العابدینی

عین لله و عین الحیات عین الیقینی                 مشهورتر در آسمان ها از زمینی

ای آسمانی نور ذات حیّ بیچون                  جای تو در عرش است در فرش آمدی چون

گردون چون تو قرص قمر دارد ندارد          دریا بدین پاکی در گهر دارد ندارد

سینا بدین قامت شجر دارد ندارد                  طوبی بدین خوبی ثمر دارد ندارد

تو خوب تر از خوب ترهای جهانی              تو از زمین مشهورتر در آسمانی

خاصان عالم در هوای فیض عامت               روح القدس همچون کبوتر گردبامت

باریده باران با مناجات غلامت                    زنجیرها هم صحبت بازار شامت

مرغ سحر تا صبح نجوا کرده با تو                ویرانه قدر کعبه  پیدا کره بانو

توشام را در چشم دشمن شام کردی               در موج دشمن یاری اسلام کردی

تو فتح ثارلله را اعلام کردی                         تو انقلاب کربلا را شام کردی

دین در اسیری از تو حریّت گرفته

اشعار «میثم» از دمت زینت گرفته

(سازگار)

به گوش اهل عالم نغمه روح آفرین آمد               بشارت مومنین را قبله اهل یقین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

مدینه نورباران شد                                                 که زین العابدین آمد

علی ابن حسین آمد                                             حسین را نور عین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

فضای شهر یثرب جلوه خلد برین دارد           مدینه غرق در شادی است که زین العابدین آمد

به لب شهرٌلکم بر فاطمه روح الامین آمد        امام چهارمین آمد ، امام چهارمین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

زمین و آسمان امشب ندای شادی آورده         نسیم آفرینش نغمه ی آزادی آورده

عروس فاطمه بهر هدایت هادی آورده         به بزم اهل دل شمع و گل و پروانه صدها آفرین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

زمین بر آسمان بالد که همچون وادی طور است      عیان از بیت مصباح الهدانور علی نوراست

به دامان حسین فاطمه آینه نور است                         برای یاری دین نور قرآن مبین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

به دامان تولایش بود دست ولای ما                     دعاهای گرانقدرش بود سرمشق راه ما

عجب دریای رحمت را عطا کرده خدای ما              هزاران شکر ایزد را که زین العابدین آمد

                                                 امام  چهارمین آمد(2)

گل گلخانه آل محمد                                    امام چهارمین  آمد خوش آمد

شده از مقدمش عالم گلستان                      جهان روشن از این مهر فروزان

به ما کرده عطا خلاق سرمد                           امام چهارمین آمد خوش آمد

فروغ دیده ختم رسولان                              امام چهارمین آن نور یزدان

به جمع عابدان آمد سر آمد                         امام چهارمین آمد خوش آمد

بود بر مهدی و رهبر مبارک                       به زهرا و به پیغمبر  مبارک

که نورجلوه هایش بود بی حد                   امام چهارمین آمد خوش آمد

کنون که پنجم شعبان رسیده                    فروزان جلوه جانان رسیده

که دین حق شده از او موید                     امام چهارمین آمد خوش آمد

شده قلب محبان روشن از او                     شده گیتی نمای گلشن از او

                               عنایتها بما بنموده ایزد

                            امام چهارمین آمد خوش آمد

سید ساجدین                                          نوگل باغ دین

                                 حجت چارمین

                               آمد خوش آمد (2)

آید از هر جهت مژده بر شیعیان                   کز جبین علی نور حق شد عیان

                                       وز فروغ رخش پر ضیا شد جهان

                                      وصف رخسار او خارج است از بیان

زیب عرش برین                                         ماه روی زمین

                                   حجت چارمین

                               آمد خوش آمد (2)

زد قدم بر جهان پور خون خدا                     نخل ختم رسول خاتم الانبیا

                                  نور چشم علی سرور الاولیاء

                                 سید الساجدین ماه ملک ولا

 جبرئیل امین                                          می سراید چنین

                                     افضل العابدین

                                    حجت چارمین

امشب مدینه ثانی خلد برین است                  زیرا شب میلاد زین العابدین است

امشب رسد بر گوش ما فریاد شادی                بین زمین و آسمان گوید منادی

امشب شقایق باده در پیمانه دارد                 پیمان عزم رفتن میخانه دارد

امشب سحر با بامدادان راز گوید                      راز مگوی کربلا را باز گوید

امشب شفق آغوش خود را باز کرده                سوز دل عاشوریان را ساز کرده

امشب خدا را دیگ بخشایش بجوش است         هنگامه شادی پیر می خروش است

امشب جهان از جام وحدت مست گردید           بیگانه از خویش و هر آنچه هست گردید

امشب خدا را نور طاعت منجلی شد                عالم تجلّی گاه انوار علی شد

امشب شود ظرفیت عاشور کامل                   زیرا رسد فلک نجات ما به ساحل

امشب عروس فاطمه ناز آفرین است               چون افتخار مردم ایران زمین است

امشب بگو ساسانیان را شاد باشند                 از آتش دوزخ شبی آزاد باشند

امشب خدا را باب رحمت بازگشته                     آمرزش جرم و گنه آغاز گشته

امشب برد باد صبا را اشرف الناس                    هم بوی زین العابدین هم بوی عباس

امشب حسین بن علی را یار آمد                     بعد از شهادت قافله سالار آمد

امشب به یمن مقدم میلاد سجاد                   گردد جهان شیعه از قید غم آزاد

او آمده تا با پدر همگام گردد                             عازم به دشت کربلا تا شام گردد

او آمده در خاک و خون بیند شناور                    در نیمروزی جسم هفتادو دو پیکر

                                    او آمده بر روی نی ها سر ببیند

                                    غرقاب خون قنداقه اصغر ببیند

                                                                                    (ژولیده نیشابوری)

ای که میلاد تو اسرار قدم را زنده کرد                    معنی نور علی نور نعم را زنده کرد

جد تو باشد محمد باب توباشد حسین                    بود تو دین رسول محترم را زنده کرد

گر علی نامش بعالم مشتق از نام خداست               نام تو نازم که مولود حرم را زنده کرد

شهر بانو تا تو را با شیره جان پرورید                    در مصلای عرب نام عجم را زنده کرد

علم با قرفقه صادق صبر موسی از تو بود               چون کلامت جوهر فتح قلم را زنده کرد

بررضای حق رضا بودی و از حب رضا                  رحمت حق مظهر جود و کرم را زنده کرد

مشعل را هدایت را به هادی داده ای                      کز صفایش نعمت خوان نعم را زنده کرد

                                  فخر ما ایرانیان این بس که از نسل تو حقّ

                                  عسکری و مهدی صاحب علم را زنده کرد

کیستم من فارغ التحصیل دانشگاه دینم                   دومیّن فرزند دلبند امام سوّمینم

چارمین استاد پرچمدار سرخ انقلابم                       زانکه باب تاجدار پیشوای پنجمینم

درجهان آفرینش بعد سالار شهیدان                       شاهکار کلک ذات پاک هستی آفرینم

گر بپرسی از نشانم من نشان کربلایم                 ور بپرسی قدر من ، من لیلة القدر زمانم

معنی حج و زکاتم ، مظهر صوم و صلاتم                   چشمه آب حیاتم ، کاشف راز نهانم

زاده خون و پیامم ، تشنه شهد قیامم                     مکه و رکن و مقامم ، من امام ساجدینم

دردمندان را دوایم ، بیتوایان را نوایم                           منبع جود وسخایم ، رهنمای مسلینم

وارث صبر علیّم ، خلق عالم را ولیّم                  حجت بر حقّ حقّم ، بی کسان را من معینم

اولّم من ، آخرم من ، ظاهرم من ، باطنم من       طاهرم من ، فاخرم من ، وجه رب العالمینم

من صراط مستقیم ، من حکیم من علیم       من رحیمم من کریمم ، معنی حصین حصینم

من علی بن الحسینم ، مست جام نشاتیم              من امام الحرمینم ، خصم جان ناکسینم

                                    درسیادت ساجدم من ، در عبادت عابدم من

                                    فخرم این بس زانکه خالق خوانده زین العابدینم