در هر زمان کـه نـام تـو بـر لـب،ادا شود دانـــد خـــدا کــه درد وجـــودم دوا شود

دانـــد خـــدا کــه درد وجـــودم دوا شود

        یک «یـا حسین» قلب مرا شـاد می کند       

 قـلبـم زغـصّـه هـای دو عـالَم رهـا شود

        هـر کـس که زیــر پـرچـم اربـاب می رود      

   مشمـول خیـر حـضـرت خیـرالنسـا شود

         بــاشـد مـحــلّ جــمــع تـــمــام مـلـائـکـه      

   در آن مکـان که بیرق و پـرچـم بـنـا شود

        بـــرتـــر بُــوَد زجــنـت الاعـلـای دلــربــــا       

  آنجا کـه شور عشق حسینی به پـا شود

       من در مـیـان مجـلس تو زنـده می شوم       

 یـعـنـی دلـم ز حـبّ تــو بـیـت الـولـا شود

        هر کس به یاد غصّه ی تـو گریه می کند      

 او تـــا ابـــد ز جــانــب زیــنــب دعــا شود

       هر شب به عشق کرببلا گـریـه می کنم     

  کی می شـود کـه روزی مـن کـربـلا شود ؟

     می خـواهـم از خـدا کـه به حقّ شه ولا