ای پـــــــرچم کربلا به دوشت زینب قربان تو و خشم و خروشت زینب تا موی سرت سفید شد از غم دوست

ای پـــــــرچم کربلا به دوشت زینب        قربان تو و خشم و خروشت زینب

تا موی سرت سفید شد از غم دوست        شـــد کعبـــۀ دل سیاه پوشت زینب

بـــــــــــــا داغ و فراق آشنایی زینب        بر درد غـــــم عشق، دوائی زینب

سوگند بــــــه مظلومی زهرا و علی        تــــــــــــــو فاطمۀ کرببلائی زینب

تـــــــــــــو که خود داغ برادر دیدی        تـــــــو کــــه گلها همه پرپر دیدی

تـــــــــو که تن ها همه بی سر دیدی        تو که در خــــون علی اکبر دیدی

تــــــــــــــــو که قنداقۀ اصغر دیدی        ای مــــــــــــرا خاک قدوم تو بسر

ای مــــــــرا خــــــاک قدوم تو بسر        تــــــو که دادی که ره دین دو پسر

زینب مــــن کــــــــه چنین پیر نبود        همسر مـــن کــــــه زمین گیر نبود

زینبی گــــر تو حسین تو کجاست؟         دو پسر نور دو عــین تو کجاست؟

زادۀ حیــــدر کـــــــــــرار چه شد؟         گو کــــــــه عباس علمدار چه شد؟