غزل اخلاقی قطعا برای اینکه شیطان را برانی باید خودت را بنده ی خالق بدانی از چه اسیر دام دنیایی مساف�

غزل اخلاقی

قطعا برای اینکه شیطان را برانی
باید خودت را بنده ی خالق بدانی
از چه اسیر دام دنیایی مسافر
گرم زمین گشتی چرا ای آسمانی؟
تو مال عرش عشقی و مرغ سمائی
پر داری اما ساکن این آشیانی؟
مولای ما از خالقش دل می ستاند
اما تو از خلق خدا دل میستانی
از ما نمی ماند به زیر خاک روزی
نه جسمی و نه جانی و نه استخوانی
جز نور تقوا و عمل به گفته ی حق
آن روز بهر هیچ کس ناید امانی
سرمایه ات داده خدا ، حق را طلب کن
سرمایه ای با نام ایام جوانی
یک لحظه هم از نور حق غافل نباشی
این را بدان هر لحظه تو در امتحانی
این کشتی حق محوری در بحر تقوا
جز اشک بر کرده ندارد بادبانی
"جعفر" ندارد جز تو امید و پناهی
آقا مبادا از درت او را برانی

جعفر ابوالفتحی