ارباب من... اشکم برای غربت واندوهِ تو کم است عالم اسیر دردِ تو و غرقِ ماتم است هر جا روم عزای تو را ج�

ارباب من...

اشکم برای غربت واندوهِ تو کم است

عالم اسیر دردِ تو و غرقِ ماتم است

هر جا روم عزای تو را جار میزنم

از کودکی به دست غلام تو پرچم است

با ذکر یاحسین شود توبه ها قبول

تایید حرف من غم عظمای آدم است

کعبه همیشه رخت عزا بر تنش بُوَد

گویا تمام سال، برایش محرم است

حیدر به نوحه خوانی وزهرا به زمزمه

صاحب عزای عرش، خداوند عالم است

دیدیم بینِ سینه زنی بینِ اشک و آه

رخت عزا به قامت عیسی ابن مریم است

باران تیر، دور و برش را گرفته بود

این اولین خطوط کتاب مقرم است

مانند فاطمه بدنش تیر میکشد

تا لحظه ی شهادت او فاصله کم است

این زخمها که بر بدنش نقش بسته است

آثار ضربه های دقیق و منظم است

خنجر نمیبرید و اَز او دست بر نداشت

این شمر لعنتی به (بریدن) مصمم است

تا که به نیزه رفت سر آن بزرگوار

آمد ندا ز عرش که این ذبح اعظم است