یا حسین ای که غمت در دلِ ما تا اَبَدُالدَّهر فُرود آمده است و همه خلقِ سماوات و زمین پیش تو آقا به سجود آمده است گِل من را ز گِل تو بِسِرشتند ف

یا حسین ای که غمت در دلِ ما تا اَبَدُالدَّهر فُرود آمده است

و همه خلقِ سماوات و زمین پیش تو آقا به سجود آمده است

گِل من را ز گِل تو بِسِرشتند فدایت همه ی جان و تنم

<<ای وجودی که وجودم ز وجود پُر وجودت بوجود آمده است>>

تو حسینی و به اِنکارِِ تو صد فرقه چونان آل سعود آمده است

تو بزرگی و عجب نیست که دور و برت اینقدر حسود آمده است

ولی آقا ز مقامت بخدا کم نشود ذره ای و کمتر از آن

<<ای وجودی که وجودم ز وجود پُر وجودت بوجود آمده است>>

روز محشر که خلائق همه جَمعند و به اعمال، شُهود آمده است

در همان لحظه که از جانبِ الله برای تو درود آمده است

دست من گیر که این دست، شب و روز برای تو به سینه زده است

<<ای وجودی که وجودم ز وجود پُر وجودت بوجود آمده است>>

دیدی آن لحظه که بر فرق سرِ حضرت عباس عمود آمده است

مادرت فاطمه بالای سرش با رُخِ نیلی و کبود آمده است

و صدا زد به فدای تو و اصحاب و علمدار رشید تو حسین

<<ای وجودی که وجودم ز وجود پُر وجودت بوجود آمده است>>

شاعر : محمد زوار