هر جا که رود باز به درگاه تو آید بر بام حریم تو (خلیل) است کبوتر ای دخت نبی، کفو علی، مادر شبر نامو

هر جا که رود باز به درگاه تو آید
بر بام حریم تو (خلیل) است کبوتر

ای دخت نبی، کفو علی، مادر شبر
ناموس خدا، عفت دین، عصمت داور

ای شمس الهیه و، ای زهره زهرا
خاک قدم پاک تو با عرش برابر

ای مصرع برجسته دیوان فضیلت
هر بیت زمدح تو بود قند مکرر

انسیه حورائی و، صدیقه کبری
مرضیه و منصوره و زهرای مطهر

بانو، زتو پر مهرتر ای ماه! که دیده است؟
زان، ام ابیهات لقب داد پیمبر

گر کسب ضیا از تو نمی کرد نمی گشت
انگشت نما چون مه نو، مهر منور

تا آنکه به چشمان عدوی تو زند چرخ
بسته زهلال مه نو، تیغۀ خنجر

از دشت خیال تو گذشت آهوی فکرم
تا دامن محشر بودش نافه معطر

آرد زشمیم تو صبا، عنبر عنبر
ریزد زغبار قدمت، گوهر گوهر

پر کن زمی دوستیت، مینا مینا
بخشا به همه شیفتگان، ساغر ساغر

کوثر اگرش معنی و تفسیر فزون است
مصداق ندارد به خدا، غیر تو کوثر

آتش همه را سوزد و باقی نگذارد
گر آمدنت دیر شود در صف محشر

حق در دل پاک تو هویداست که هرگز
دیدن نتوان مهر، مگر زآب مطهر

بر جمع رسولان توئی از رتبه مقدم
اما زداب، بر شه لولاک، مؤخر

اعدای تو را، نار جحیم است مسلم
احباب تو را، باغ نعیم است مقرر

احفاد تو بر خلق جهان حجت و برهان
اولاد تو در کون و مکان هادی و رهبر

انوار امامان که همه نور مبینند
مشتق ده از ذات تو و ذات تو مصدر

گفتن نتوان شمه ای از مدح تو تا حشر
گر طبع شود در یم وصف تو شناور

اندیشۀ کوتاه من و مدح تو حاشا
نازل شده قرآن به مدیح تو سراسر

در پانزدهم قرن که شد یازدهم سال
با چاردهم قرن وفات است برابر

من کیستم و شاعری در گه قدست
خواهم که به خوانی تو مرا خادم این در

من نیستمی شاعر و مداح، که هستم
از خاک در شاعر و مداح تو، کمتر

هر جا که رود باز به درگاه تو آید
بر بام حریم تو (خلیل) است کبوتر

دکتر احمد خلیلیان (خلیل)