يا مظلوم از بسكه خورد بر بدنش نيزه و خَدَنگ شد پيكرش شكفته، چو گلهاي سرخ رنگ از تير غم،

      يا مظلوم

از بسكه خورد بر بدنش نيزه و خَدَنگ

شد پيكرش شكفته، چو گلهاي سرخ رنگ

از تير غم، چو ابر بهار آسمان گرفت

باران خون، به گلشن او داد، آب و رنگ

هر دم به يك طرف، بدنش داشت گردشي

تا چرخ بر نشانه زند تير ِ بي درنگ

ميجُست راه ترك قفس، مرغ جان او

تير بلا ز بسكه نمود آشيانه تنگ

لبريز شد، چو از بدنش چشمه هاي خون

برگرد او بچيد فلك، ظالمانه سنگ

پوشيده شد عذار حسين از غبار و خون

آئينه ي جمال خدائي گرفت زنگ

قرآنيان، به پيكر قرآن، كشيده تيغ

اسلاميان، گرفته عجب، شيوه ي فرنگ

دشمن در انتظار و مهياي غارت است

تا گوشوار و معجري آرد مگر به چنگ

پر شد حرم، ز غلغله ي وامحمدا

شد همصدا به زينب غمديده طبل جنگ

طبع حسان چگونه دهد شرح ماجرا

اينجا كه پاي فكر سبك سير، گشته لنگ

(حبيب چايچيان"حسان")