وداع آخر اي برادر جان فداي ديده ي از غم ترت / مي زند آتش مرا سوز وداع آخرت مي روي و مي بري همراه خود

وداع آخر
اي برادر جان فداي ديده ي از غم ترت / مي زند آتش مرا سوز وداع آخرت
مي روي و مي بري همراه خود جان از تنم / اندكي صبري نما رحمي به حال خواهرت
سايه ي سر، سيّد و تاج سرِ زينب(س)حسين(ع)/ همچو پروانه بگردم يا اخا دور سرت
بر كمر دستت گرفته اي و مي دانم چرا / سخت و سنگين است غم هجر امير لشگرت
نيم روزي شد سپيد موي سر و رويت اخا / واي من كرده چه با تو داغ مرگ اكبرت(ع)
خون سرخ ، با هر نفس بيرون زند از زره ات / مانده بر پيشانيت زخم عدوي كافرت
با لبي عطشان و سوزان عزم ميدان كرده اي / از يسار و از يمين صف بسته اند دور و برت
پادشاه بي سپاه ، تنهايي و بي ياوري / گر مرا رخصت دهي گردم برادر ياورت
مادر پهلو شكسته ام وصيّت كرده است / جاي او بوسه زنم در كربلا بر حنجرت
واهمه دارم هنوزم از نگاه ساربان / اي كريم اِبنِ كريم همره مَبَر انگشترت
بعد تو با يك جهان دلواپسي و اضطرار / گر پدر خواهد چه گويم در جواب دخترت
«جمعه 5 آبان 1391 ، عيد قربان 10 ذي الحجّه 1433»

حمید رضا گلرخی
با تشکر از آقای حمید رضا گلرخی بخاطر ارسال این شعر زیبا