هان ، چه کردی با دل شوریده ی ما، تو حسین که چنین ، زار و پریشانیم و مست تو حسین دست ها بر سینه

هان ، چه کردی با دل شوریده ی ما،  تو حسین

که چنین ، زار و پریشانیم  و مست تو حسین

دست ها بر سینه  و زنجیر،  به شانه میزنیم

اشک میریزیم  ز چشم دل ، به پای تو حسین

یک جهان ، پروانه ی شمع دل افروز تو شد

سوختند پروانه ها ، از سوزعشق تو  حسین

توچه صیادی که صیدش ، در پی او میرود

تا بیفتد صید ، به پای سر ، به دام تو حسین

درس عشق دیگران رفتیم و هیچ حاصل نشد

عاشقی اموخته ایم ، در پای درس تو حسین

عمرما بگذشت در حال و هوای کوی تو

شیر خوردیم ، همره اشک عزای تو حسین

اه اگر تیرازکمان ابروی تو بگذرد

ما خریداریم هزاران ، از کمان تو حسین

امدیم یک لحظه اندر ساحل دریای تو

در درون بحر افتادیم ، زموج تو حسین

چون زدیم ، در آسمان نیلگون ، بال و پری

دل نشیند روی بامی جز به بام تو حسین

درپی آب هرکجا رفتیم سرابی بیش نبود

یافتیم آب حیات اندر سرای تو حسین

گر نظر اندازی بر نام و نشان  دل ما

هیچ نشانی نیست بجزنام ونشان تو حسین

تو چه کردی با دل زار و پریشان سهیل

که چنین افتاده در پای ولای تو حسین

شاعر: جمال جعفری ( سهیل)