يا قتيل العبرات شرمنده ام كه اشك ندارم براي تو گوهر نداشتم كه بريزم به پاي تو يك قطره اشك،

   يا قتيل العبرات

شرمنده ام كه اشك ندارم براي تو

گوهر نداشتم كه بريزم به پاي تو

يك قطره اشك، آتش دوزخ كند خموش

اين گوشه اي از اثر خونبهاي تو

من از حرارتي كه درونِ دلم بُوَد

فهميده ام كه شيعه ام و مبتلاي تو

زنده تر از تو نيست به عالم خدا گواه ست

مانده ست از ازل به ابد رَدِ پاي تو

تو سوز داده اي به صداهايِ روضه خوان

غير از تو نيست گرمي بزم عزاي تو

هم منبري و ذاكر هم سينه زن تويي

ما هيچ كاره ايم در اين خيمه هاي تو

كرب و بلا سفره ي احسان مادر است

شد سفره دار مادر تو مجتباي تو

آري هنوز خرج عزايت به دست اوست

او كه شده ست دار و ندارش فداي تو

پشت بقيع روضه ي تو بي كفن خوش است

چون روضه ي كريم به كرب و بلاي تو

(شاعرش را نميشناسم)