باشد به سوی کعبه ی مقصود ، روی ما کآن جا برآید ، آن چه بُود آرزوی ما ما را خیال یک سر مو نیست ، غی

باشد به سوی کعبه ی مقصود ، روی ما

کآن جا برآید ، آن چه بُود آرزوی ما

ما را خیال یک سر مو نیست ، غیر دوست

بر حال ما گواه بُود موبه موی ما

بذری فشانده ایم و خوریم آن گَهَش ، ثمر

کآبش دهد زمانه ز خون گلوی ما

ما رو به جویبار بلایی نهاده ایم

کآبی به غیر اشک نباشد ، به جوی ما

ماییم ساکن در میخانه ای که ریخت

ساقی ، بلا به جای می اندر سبوی ما

جز عشق نیست ، پیشه ی ما و خود از ازل

خو کرده بر طبیعت عشّاق ، خوی ما

گشتیم ما مسافر و گویی در این سفر

جز تیر و تیغ و نِی نکند ، جست و جوی ما

کردیم رو به سوی دیاری که هر قدم

باشد بلا مقابل ، اجل روبروی ما

در کعبه ای مقام نماییم کز صفا

مسجود کائنات بُود ، خاک کوی او

بر فبله ای برای نماز آوریم روی

کآن جا بُود ز خون سر ما ، وضوی ما