تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
به چشمه های زمین داد آبرویش را
به شاخه های درختان سپرد مویش را
شکفت با نفس تیغ و خنجر و آن گاه
به بادهای پسین داد عطر و بویش را
نشست، حوصله شد، دانه کرد با دقت
انار شاخه ی خشکیده ی گلویش را
انار را به زمین زد به خون خود غلتید
چه شاعرانه گرفت آخرین وضویش را
رسیده بود به پایان قصّه اش امّا
ادامه داد قدم های جست و جویش را
شاعر: مهدی رحیمی
تعداد بازديد : 329
دوشنبه 01 آبان 1391 ساعت: 10:31
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
