محبّت محبتِ نابِ علی دل ما رو جلا داده با اشکای صافِ علی نخلا همه خرما داده شبای تارِ شهرِ غم شاهدِ

محبّت
محبتِ نابِ علی دل ما رو جلا داده
با اشکای صافِ علی نخلا همه خرما داده
شبای تارِ شهرِ غم شاهدِ غمهای علی
هر شبه چاه کوفه هم شنیده دم‌های علی
ببین که محرابِ دعا ز دشمناش پریشونه
مسجد کوفه غرقِ خون ذکرِ آقا رو می‌خونه
سجاده لاله گون شده از خونِ رنگینِ علی
مرکزِ غصه‌ها شده این دلِ غمگینِ علی
ملائکه با بچه‌هاش گریه کنای حیدرند
یتیمای کوفه دارن برا علی شیر می‌برند
یا اشکِ چشمای حسین، یا گفته‌های حسنه
این عقده‌های زینبه، آتیش به عالم می‌زنه
می‌گن که کاشکی مادرم کنارِ ما نشسته بود
اون مارو دلداری میداد با این که پرشکسته بود
قسم می‌دیم فاطمه که ما رو تنها نذاری
میون دشمنات بابا ، بچه‌هات و جا نذاری
این دشمنا بچه‌هات و به غصه مهمون می‌کنن
با عاشورا، با کربلا شیعه رو دلخون می‌کنن