يا بنت الحسين(س) من نهاله سه ساله ای بودم ، زیر بار غمت خمیده شدم مثل گل بودم و ولی افسوس ، به

   يا بنت الحسين(س)

من نهاله سه ساله ای بودم ، زیر بار غمت خمیده شدم

مثل گل بودم و ولی افسوس ، به روی دست عمه چیده شدم

صورتم مثل ماهِ شب زیبا ، گیسوانم حکایت شب یلدا

در زمستان بی کسی اما ، ناله کردم پر از سپیده شدم

به گناهی که دخترت هستم ، کاملاً شکل مادرت هستم

در هجوم سپاه نامردی ، ضربه ها خوردم و شهیده شدم

کوفه رفتم به چشم های پر آب ، شام رفتم به بزم تلخ شراب

روی دستم نشسته رد طناب ، به خدا هر طرف کشیده شدم

دست دشمن که میرود بالا ، میگذارم دو دست خود بر سر

جان بابا عجیب می ترسم ، مثل یک آهوی رمیده شدم

من که چشم و چراغ تو بودم ، شاخه ي یاس باغ تو بودم

بسکه آبم نداده گل چینم ، مدتی میشود تکیده شدم

از خرابه عجیب خسته منم ، مرغک بال و پر شکسته منم

تو مرا میبری خبر دارم ، من براي تو آفريده شدم

(سيد محمد جوادي)