رباعی های فاطمی حضرت زهرا(س)-شهادت یا فاطمه! در سوگ تو، صبرم کم شد از داغ جگر سوز تو، پشتم خم

حضرت زهرا(س)-شهادت

یا فاطمه! در سوگ تو، صبرم کم شد 

 از داغ جگر سوز تو، پشتم خم شد

 ز آن روز که تازیانه‏ات زد قنفذ

 تاریک به پیش نظرم، عالم شد

 حسین یاری (یاری)

 ×××

 روزی که به باغ سنبل افتاد آتش

 در خرمن صبر بلبل، افتاد آتش

 یا رب! چه به روز باغبان می‏آمد

 وقتی که به دامان گل افتاد آتش؟!

 محمد علی مجاهدی (پروانه)

 ×××

 رفتی تو، و زینبت ز غم می‏سوزد

 آتش ز نوایش به دلم افروزد

 این خانه، عزا خانه شود بار دگر

 هر گاه نگاه خود به در می‏دوزد! 

 حسین یاری (یاری)

 ×××

 تو مظهر ذات لا یزالی، زهرا!

 مجموعۀ اوصاف کمالی، زهرا!

 با این همه اعتبار، ای طایر قدس

 پر سوخته و شکسته بالی زهرا!

 جواد محدثی

 ×××

 همراه هلال، ماه و اختر هم سوخت

 تنها نه صدف سوخت، که گوهر هم سوخت

 در خانۀ وحی، ز آتش افروزی کفر

 فرزند، شهید گشت و مادر هم، سوخت!

 سید تقی قریشی (فراز)

 ×××

 می‏رفت علی و، می‏کشید از دل آه

 وز همسر خویش بر نمی‏داشت نگاه

 دیدند که با خویش، علی می‏گوید:

 لا حول و لا قوه الا باللَّه

 محمد علی مجاهدی (پروانه)

 ×××

 گویند که: چون خصم بر او، راه گرفت

 بر فاطمه راه، خصم گمراه گرفت

 برخاست خروش از همه عالم که: بلال!

 برخیز و برو اذان بگو، ماه گرفت!

 محمدعلی مجاهدی (پروانه)

 ×××

 خون ریخت ز سینه‏اش ز مسمار بپرس

 بازوش کبود شد، ز اغیار بپرس

 دو شاهد صادق ار ز من می‏طلبی

 برخیز و برو از در و دیوار بپرس!

 محمدعلی مجاهدی (پروانه)

 ×××

 قنفذ، پی دلداری او آمده بود!

 مسمار، به غمخواری او آمده بود!

 چون دید کسی بر سر بالینش نیست

 آتش به پرستاری او آمده بود!

 محمد علی مجاهدی (پروانه)

 ×××

 می‏زد به رخم ولی، ولی را می کشت

 آن مظهر ذات ازلی را، می‏کشت

می‏دید که جان او به جانم بسته ست

 با کشتن من خصم، علی را می‏کشت!

محمد علی مجاهدی (پروانه)