تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
حضرت زهرا(س)-شهادت
مدینه! كو پرستویی كه من بال و پرش بودم؟
چه شد آن گلبن عصمت؟ كه من برگ و برش بودم
مدینه! نه بهار از عمر او در باغ ما طی شد
و من شرمندۀ دست و دل گل‌پرورش بودم
مدینه! كاش! جان من، بلا گردان او می‌شد
كه او همرزم دیرین بود و من همسنگرش بودم
مدینه! رو به مسجد كرد آن ریحانه در حالی
كه من آیینه‌دار دیدۀ از خون ترش بودم
نه تنها آسمان‌ها را دگرگون كرد، حتّی من
به حیرت از شكوه خطبۀ روشن‌گرش بودم
مدینه! آن شب قدری كه رفت آن مهربان مادر
پریشان خاطر از حال و هوای دخترش بودم
مدینه! گِرد او هر روز چون پروانه می‌گشتم
به جای شمع، هر شب در كنار بسترش بودم
تعداد بازديد : 1241
چهارشنبه 30 فروردین 1391 ساعت: 18:03
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
