تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
حضرت عباس(ع)-شهادت
«علم عشق تو بر بام سماوات بریم»
دست در دست برآریم و به میقات بریم
«در ازل پرتو حسنت به تجلی دم زد»
گام در گام تو حق چشمه ای از زمزم زد
«عکس روی تو چو در آینه ی جام افتاد»
شورش و واهمه ای در همه اعضام افتاد
«همه را نعره زنان، جامه دران می داری»
تا که از علقمه مشکی به حرم می آری
«ترسم این قوم که بر دُردکشان می خندند»
این گروهی که به تو راه حرم می بندند...
«عقل و جان، گوهر هستی به نثار افشانند»
این جماعت که در این بادیه سرگردانند
مشک بر دوش نهادی که فراتی ببری
که در این ظلمت شب، آب حیاتی ببری
آمدی میمنه تا میسره بر هم ریزی
شوکت هیمنه را یکسره بر هم ریزی
دست دندان شد و تا خیمه تقلّا می کرد
«طلب از گمشدگان لب دریا می کرد»
زینب آمد به تل امّا همه جا توفان بود
«او نمی دیدت و از دور خدایا! می کرد»
قصد کرده ست که ارباب تو کاری بکند
«یار باز آید و با وصل قراری بکند»
اندکی خیره به شط مانده تأمّل کردم
باز در دفتر خود فکر تغزّل کردم...
تا علم در ید بیضای تو بالا باشد
اژدهایی به کف و آیت موسی باشد
اقتدا کرده به تو جمع کثیری، امّا
عرضه ای نیست اگر هرچه تقاضا باشد
«پاسبان حرم دل شده ای شب همه شب»
نامت از روز ازل حضرت سقا باشد
«عجب از کشته نباشد به در خیمه ی دوست»
تا که سقّای مجزّای فُرادی باشد
«قل هو الله!» به آن «لم یلد و لم یولد»
که وفاداری و ایثار تو یکتا باشد
«ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه!»
می کشیمان اگر آن چهره هویدا باشد
«ایّ ذنب قتلت» باز به امداد آمد
«در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد»
گفتم آهسته به خود قصه ی شیرینت را
بیستون علقمه شد، بر لب فرهاد آمد...
این که در چهره ی خود صولت حیدر دارد
«دلبر ماست که با حُسن خداداد آمد؟»
دشمن از شام مدینه خبری می خواهد
باز از سوی تو شقّ القمری می خواهد
«در نظربازی ما بی خبران حیرانند»
دیدند دست تو چشم دگری می خواهد
زیر لب زمزمه کردی که کسی می آید
«مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید»
یوسف این بار کنار تو شتابان آمد
پیرهن بود که تا دیده ی کنعان آمد
مات بر روی تو فرمود که ای سرو روان
«شاه شمشاد قدان! خسرو شیرین دهنان!»
دست افشانده ای آنقدر که بی دست شدی
بوی کوثر به مشام آمده سرمست شدی؟
معجز کیست که اینگونه خسوفی شده ای
واژه در واژه ی خود متن لهوفی شده ای
چه قَدَر از تو هجا کم شده! دستانت کو؟
حرفی از مشک مزن، گوهر دندانت کو؟
علم و بیرق تو دست حسود افتاده ست؟
قامت خیمه ام از ضرب عمود افتاده ست؟
خیز از جا بنگر پشت مرا خم کردی
ماه برخیز! مرا ماه محرّم کردی...
تعداد بازديد : 281
پنجشنبه 18 اسفند 1390 ساعت: 15:16
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
