تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯿﻘﺎﺕ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺪﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﮐﺮﺑﻼﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﯾﮑﻪ ﺗﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺷﻂ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﯿﻎ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺩﺷﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺍﺑﯿﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻃﺒﻞ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻗﯿﺪ ﺳﺮﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﻫﺎ ﺟﺪﺍ
ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺳﺮ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎ
ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﺣﯿﺪﺭ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﮎ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺣﺮﻑ ﺍﺧﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﺧﯿﻤﻪ ﺍﯼ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺗﯿﻎ ﻭ ﺳﺮﻫﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﯿﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﯾﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺷﺖ ﺍﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﯾﺎﺩ ﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻏﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﺮﺑﻼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺯﻣﻮﻥ
ﮐﺮﺑﻼ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﺷﻂ ﺧﻮﻥ
ﺍﺻﻐﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺣﺮﻑ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺩﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺮﮒ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﻏﺴﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﻭ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﺯﻧﺪ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎ ﻣﺤﺸﺮ ﮐﻨﺪ
ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺭﺍﻩ
ﻣﺎﺕ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺣﺮﻡ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﻭ ﻣﺎﻩ
ﮐﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﺸﺪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﮐﺸﺪ
حمید کریمی
تعداد بازديد : 415
دوشنبه 05 آبان 1393 ساعت: 11:29
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(2)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
| این نظر توسط حمید کریمی در تاریخ 1393/08/05 و 17:29 دقیقه ارسال شده است | |||
|
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺩﺍﻍ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺎﻣﺘﻢ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺍﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﯽ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻫﺎﻟﻪ ﯼ ﻏﻢ ﺩﻭﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻫﻔﺖ ﺑﻨﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺖ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺟﺰ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺣﺲ ﻧﮑﺮﺩ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺰ ﺍﺷﮏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺣﺲ ﻧﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺍﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻩ ﺳﺮﺩ ﻭﺳﻌﺖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺩﺷﺖ ﺯﺭﺩ ﺗﺮﺟﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺍﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﺫﮐﺮ ﺷﺒﻬﺎ ﻭ ﻗﻨﻮﺗﻢ ﺍﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﻃﻨﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺍﺗﺶ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺯﺩﻧﺪ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﻣﻮﺝ ﺗﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻧﯿﺰﻩ ﻭ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺘﺰﺍﺝ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺗﺎﻭﻝ ﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﻠﻪ ﺷﺪ ﻧﻘﺶ ﭘﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻡ ﭘﺮﭘﺮﺕ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺕ ﺑﺮ ﻧﯿﺰﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻮﮎ ﻧﯿﺰﻩ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﺯﯾﻦ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻗﻠﺐ ﺯﯾﻨﺐ ﭼﺎﮎ ﺷﺪ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺮﺱ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻨﺰﻟﯽ ﻧﻬﺮ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺤﻤﻠﯽ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻃﻌﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﯼ ﻭ ﺩﻑ ﺍﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﮑﻪ ﭼﮑﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ ﺍﻩ ﺯﯾﻨﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﺰ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺷﮑﻮﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﻞ ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﯾﻢ ﮔﺮ ﻧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺳﺮﺥ ﮐﺮﺑﻼ ﻧﻮﺣﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ [ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺁﺑﺎﻥ 1393 ] [ 14:50 ] [ ﻣﺤﺴﻦ ﺻﺎﻣﯿﯽ ] [ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﯿﺪ ] |
||
