اگر که عمـر کفـافـی دهـد ، شـوم قـادر !! بــــرای عـــرض ارادت شــوم بـــه تـــو زائــر خدا کنـد کـه بـسـازیــم بـر شـمـــا مــرقــد بـــرای

اگر که عمـر کفـافـی دهـد ، شـوم قـادر !!
بــــرای عـــرض ارادت شــوم بـــه تـــو زائــر
خدا کنـد کـه بـسـازیــم بـر شـمـــا مــرقــد
بـــرای حـضـرت سجـاد و صـادق و بـاقــر(ع)
چـه می شـود که زمـان حیاط سازی ِ تـان
اجــل اجــازه دهــد تــا شــوم شبی حاضـر
بــرای سـاخــــتن صحنـتـان بکــوشــم مـن
و کـارگــر شـوم آنـجـــا چـو خـادمی مـاهــر
چـهــــار گنـبــد اگــر بــر مــزارتــان بــاشــد
دگر ز شـمــع نگوید به شعـر ، هـر شـاعـر
دعــا کنـیـــد بیـایـد امــام مــا مـهـدی(عج)
حـرم درسـت کـنـیـم او فـقــط شــود نـاظـر
روا بُــود کـه بگـوییــم گنبـدت عشق است
دگــر بـه خـاک بقـیـعـت غـریـب شـد طـائـر
امــیــــد مــی رود آقـــا شـــوم مـجـــاور تـو
و یـــا بــه وقـت تمـتــع شـوم مـســافــر تـو

شب عزاست، شب درد و داغ پیغمبـر(ص)
کـه جـبـرئیــل بـگـریـد ز سـوگ ایـن رهـبــر
مدینـه بعـد پیمبر(ص) خـوشی نمی بـینـد
چه ها بگویم از این شهر بی نبی(ص) آخـر
مـریـض هـای مدیـنــه بـه احتـضــار ای وای
گـرفـتــه انــد بـه یـکـبــاره جــای در بـستــر
ز یـک طـرف بـه کـنـــار پـــدر بُــــود دخـتـــر
ز یک طرف بـه کنــار حسن(ع) بـود خواهـر
کـنـنـــد مــادر و فــرزنــد ، بهــرشـان یــاری
گـرفــتـــه انــد عــزیـــزان خـویــش را در بـر
کنار جسـم بـرادر حسـیــن(ع)،گـریـه کـنــد
کنار جسم نبی(ص) گریه می کند حیدر(ع)
دو جان شیعه به بستر خموش و بی جانند
به شیـون است حریمـش به دیده هایی تـر
علی(ع)به فاطمه(س)خویش تسلیت میگفت
حسین(ع)زینب(س)و از پیش تسلیت میگفت

زمان غسل نبـی(ص) شد کفن فراهم شـد
فضای خانه احمد(ص) سراسرش غم شـد
کـفـــن نمـــود ، کـفـن هـا هنــوز بـاقی بـود
که رفته رفته از این جنس پـارچه، کــم شـد
حسین(ع)بهر حسن(ع)ناله میـزد و میگفت
عــزیــز جــان بــرادر ببـیــن قــدم خــم شـد
رسیــد لـحظـه غسـل حسن(ع) کفن را داد
تمام شـد ، بـه گمــانــم عــزای عـالـم شـد
چـه روی داده که هـر بـیـت ، از کـفـن گـویـد
مـگــر کــه بـــاز دوبـــاره مــه مـحـــرم شـد
خـلاصـه پیـکـــرشــان ســالــم و کـفــن دارد
ولی به گودی مقتل حسین(ع) درهـم شـد
هـمـانـکــه بـر تـن او بــود غـارتــش کــردنــد
که خون از این غم عظمی بقلب خاتـم شد
خــدا کـنــد کــه تـــو را بــا خـدا کـنــد جـدت
بـرای حــال تــو مـحـســن دعــا کـنــد جـدت

شاعر : سید محسن حبیب الله پور