محرّم - غزل بانک اشعار اهل بیت (ع) شد آغاز ای شقایق ها خزان از شام و از کوفه وَ بادی سرخ و تب زا

محرّم - غزل

شد آغاز ای شقایق ها خزان از شام و از کوفه

وَ بادی سرخ و تب زا شد وزان از شام و از کوفه

قرارست آتش و آهن ببارد ز آسمان امشب

بهارا لاله هایت را بخوان از شام و از کوفه

از این اقلیم بگریزید آه ای اهل آبادی

که سیل مرگ خواهد شد روان از شام و از کوفه

پلنگ و شیر می میرند در نیزار های شب

شغال و گرگ می گیرند جان از شام و از کوفه

شگفتا اتّحاد کفر، دردا افتراق حق

امان از سختی و سستی امان از شام و از کوفه

شب و سرما، دروغ و مکر، مرگ و ظلم و بی رحمی

همه دارند ای مردم نشان از شام و از کوفه

ندائی آسمانی نیست تزویری ست شیطانی

اگر برخیزد آوای اذان از شام و از کوفه

عزادارست هفت اقلیم هفتاد و دو دلبر را

پر از خون شد دل هفت آسمان از شام و از کوفه

شاعر: امیر سیاهپوش