علمدارم اي قد بلند، در دلِ صحرا بلند شو اي قد خميده، اي قَدِ طوبا بلند شو بعد از تو نيست قُ

     علمدارم

اي قد بلند، در دلِ صحرا بلند شو

اي قد خميده، اي قَدِ طوبا بلند شو

بعد از تو نيست قُوَتِ قلبي به خواهرم

بعدِ تو ميشوم تك و تنها بلند شو

از خيمه گاه تا به كنار تو آمدم

ناله زدم مُدام كه سقا بلند شو

دور و برم ببين همه در حالِ شادي اند

پايان بده به خنده و هورا بلند شو

بنگر كه دشمنان همه نزديكتر شدند

آرامش دلِ همه زن ها بلند شو

راضي نشو كه گريه كنم اينهمه در اين

دشتي كه هست غرق ِ تماشا بلند شو

يك دشت چشمشان به من و اهل خيمه ها

تا كه نرفته خيمه به يغما بلند شو

دستِ تو روي خاك ولي دستِ دخترم

از ترس رفته است به بالا بلند شو

حالا كه مادرم به كنار تو آمده

حدِّاقل به خاطر زهرا بلند شو

(محمد حسن بيات لو)