چه صدايي ست كه احساس مرا مي خواند مثل آوازحرا سمت خدا مي خواند چه شگفت است كه باران صدا مي بار

چه صدايي ست كه احساس مرا مي خواند

مثل آوازحرا سمت خدا مي خواند

 چه شگفت است كه باران صدا مي بارد

 واژه در واژه غزل هاي رها مي بارد

 واژه هاطعم اهورايي كوثردارد

 وحي مي بارد وحس خوش باوردارد

 باوراين است كه تا قافله ها برگردند

 واجب اينجاست همه نافله ها برگردند

 شد مقدر كه رسالت به ولايت برسد

 دين شكوفا به درختي كه نهايت برسد

 دين شكوفا برسد آينه لبريز شود

 عشق در ذوق غدير عاطفه انگيزشود

 دستي ازسلسله ي  نور به بالا برسد

 اوج من كنت به سرشانه ي مولا برسد

 هركه مولاي من اويم...و محمد مي گفت

 نور از نور هرآيينه مجدد مي گفت

 پيش از اين گفت نه يك بار ولي نشنيدند

 هر چه با صوت رسا گفت علي، نشنيدند

 ولي امروز غدير است و شنيدن جاريست

 همه جا زمزمه ي روشن ديدن جاريست

 و شنيديم نبي گفت علي تان مولاست

 و پس از اين نفس سبز ولي تان مولاست

 يازده مرتبه اين نور سفر خواهد كرد

 نسل ها را نفسي تازه خبر خواهد كرد

 كه غدير آمد تا جاري كوثر باشد

 چهارده آينه گسترده ي باور باشد

 باور اين است كه هر لحظه ولايت با ماست

 از غديري كه نفس هاي هدايت با ماست

 باز اي همنفسان حس شكوفا دارم

 بويي از پيرهن يوسف زهرا دارم

 ناگهان مي رسد آن ماه كه هستي با اوست

 خم سربسته ي راز است كه مستي با اوست

 مست مهدي شده ام ساز سكوتي بزنيد

 در غديري كه شكوفاست قنوتي بزنيد

خلیل عمرانی