الا ! یاران من ! میعادگاه داور است ، اینجا بدن ها غرق خون ، سرها جدا از پیکر است ، اینجا مَلَک ! ق

الا ! یاران من ! میعادگاه داور است ، اینجا

بدن ها غرق خون ، سرها جدا از پیکر است ، اینجا

مَلَک ! قرآن بخوان در خاکِ روح انگیز این وادی

که هفتاد و دو گل از باغ عترت ،  پرپر است ، اینجا

نیازی نیست گل ریزد ، کسی در مقدم مهمان

که صحرا لاله گون از خونِ فرقِ اکبر است ، اینجا

مگر نه در نماز عشق می باید وضو از خون

وضوی من ز خونِ حلقِ پاک اصغر است ، اینجا

شود جان عمویی هم چو من ، قربانی قاسم

که مرگ سرخ بر وِی ، از عسل شیرین تر است ، اینجا

شود حل ، مشکل بی آبی اطفال معصومم

که سقا با دو چشم خونفشان ، آب آور است ، اینجا

نه تنها از تن مردان جنگی ، سر جدا گردد

به نوک نیزه ، طفل شیر خوارم را سر است ، اینجا

مبادا کس در این صحرای خونین ، نام آب آرد !

جواب "العطش" شمشیر و تیر و حنجر است ، اینجا

الهی ! دخت زهرا ، پای در گودال نگذارد

که کعب نی جواب "یاخا"ی خواهر است ، اینجا

عجب نبود گر ابناء بشر گریند خون بر من

که از خون گلویم رنگ ، موی مادر است ، اینجا

به عُمر خود مزن غیر از در این خانه را "میثم" !

زیارتگاه دل تا صبح روز محشر است ، اینجا