چون شمع در پگاه غمت آب می شوم
هر لحظه در فراق تو بی تاب می شوم
ای کشتی امید، بدون نجات تو
حتما غریق فتنه گرداب می شوم
بی تو به روی سینه دیوار انتظار
مانند عکس مرده فقط قاب می شوم
روزی اگر خدا پر و بالی به من دهد
مثل پرنده زائر سرداب می شوم
وقتی که نیستی پی یکبار دیدنت
اشکی نثار روضه ارباب می شوم
شاعر: علی صالحی
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین