از اداب مهمانی این است که مهمان حتی اگر شده ،باکمی نمک پذیرایی شود .الان هم ماه مبارک رمضان است .ضیافة الله است.مهمانی خداست.خداوند،رسولگرامیش را فرستاده و همه ی بنده گان را به این مهمانی دعوت کرده است. سفره های پذیرایی گسترده و غذاهای گوناگون درون سفره چیده شده است؛منتها غذا ،غذای جسم نیست ،غذای روح است . غذای این میهمانی امرزش گناهان است.عفو خطاها است.محبت امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا است.یا الله!نکند از کنار این سفره،پذیرایی نشده بلندمان کنی !محبت امیرالمومنین(ع)وحضرت زهرا(س)را در دل ما بیشتر و بیشتر نکنی!نکند گناهان ما را نیامرزی!... مگر نه این است که خودت در دین خویش پذیرایی از مهمان را حتی اگر شده با کمی نمک جزءاداب قرار دادی؟ما هم که مهمان ناخوانده نیستیم؛ بلکه به دعوت خودت امده ایم. چطور دست خالی از کنار سفره ات برخیزیم ؟چطور بگوییم از کنار سفره کریم، گرسنه برخواسته ایم؟چطور بگوییم مهمانی خدا تمام شده و گناهان ماامرزیده نشده است؟هیهات ما هکذا الظن بک....

دوستان خویشتن اماده ی دیدار کنیم

دل غفلت زده را روشن وبیدار کنیم

رمضان امده خوب است به درگاه خدا

اشک ریزان به گناهان خود اقرار کنیم

پیک حق دعوتمان کرده سر سفره دوست

خود مهیای به مهمانی دادارکنیم

باید این ماه که شیطان به غل و زنجیر است

توشه ای بهر سفرکردن خود بار کنیم

دوستان تا که دهان و دل و جان پاک شود

نام زیبای گل فاطمه تکرار کنیم

کی شود اشک بریزیم به پای سخنش

روضه او خواند و ما دیده گهر بار کنیم

کی شود راه کند باز به زوار حسین

کربلا ز اب فراتش همه افطار کنیم

کی شود همره یاران به روی خاک بقیع

گریه بر فاطمه و سینه و مسمار کنیم