هنگامی که دشمنان برای دستگیری حضرت مسلم وارد خانه ی طوعه شدند. مسلم ترسید که خانه را به آتش بکشند، با شمشیر بر آنها حمله کرد و کا را بر آنها سخت گرفت و سرانجام آنها را از خانه بیرون کرد و در بیرون خانه درگیری سختی درگرفت، عدّه ای به بالای بام ها رفتند، سنگ به سوی مسلم پرتاب می کردند و دسته های نی را آتش زده و از بالا بر سرش می ریختند، مسلم با شمشمیر در کوچه به آنها حمله می کرد و همچنان می جنگید ... .

حدود یک ماه گذشت، راوی می گوید: در بازگشت از حج وارد کوفه شدم، دیدم تعطیل سراسری است، اطلاع یافتم که اسیران کربلا را وارد کوفه می کنند، لشکر ابن زیاد شیپور و طبل نواختند و سر و صدا و هیاهو از هر سو شنیده می شد.

اهل کوفه از بالای بام ها، لقمه های نان و خرما پیش اطفال می انداختند، ام کلثوم از دست و دهان آنها می گرفت، کنار می انداخت و صدا می زد: یا اهل الکوفه انّ الصدقه علینا حرام.

ای اهل کوفه ! همانا صدقه بر ما حرام است.

ترجمه مقتل ابی مخنف ص 62، معالی السبطین ج 1 ص 235

سوگنامه آل محمد (ص) ص 413

ثمرات الحیات، ج 2، ص 694، بحار، ج 45، ص 114

منبع:كتاب گلواژه های روضه