مناجات با خدا
هزاران بار اگر سوزی به نارم
به عفوت همچنان امیدوارم
وجودم گشته همچون نخل بی‌بار
مگر بخشی به چشم اشکبارم
تو و غفران و عفو بی‌حسابت
من و جرم و گناه بی‌شمارم
تو ستار العیوب استی ولی من
چه سازم با گناه آشکارم
ز بس العفو گفتم عفو کردی
ز العفو و ز عفوت شرمسارم
چی‌ام من تا تو بر من سخت‌گیری؟
کی‌ام من تا بسوزانی به نارم؟
اگر چه خود ز کاه استم سبک‌تر
ولی سنگین‌تر از کوه است بارم
تمام عمر بودم از تو غافل
گذشته با گنه لیل و نهارم
خدای مهربان! کی می‌گذاری
که پا در آتش دوزخ گذارم؟
منم «میثم» اگر خوبم اگر بد
امیرالمؤمنین را دوست دارم
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا