و ارتباط من و اسمان بالايي
تمام سهم من از دلخوشي دنيايي
حضور سبز تو در لحظه هام پر رنگ است
تو نور روشن اين روزمرگي هايي
تو تكيه گاه تمام نداري ام هستي
كه جور درد مرا ميكشي به تنهايي
نميتوانم از اّن دست مردمي باشم
كه غير چشم تو دارند اميد فردايي
اگر چه اين دلم اهو نشد،نشد اما
تو قول داده اي اقا كه ضامن مايي
خلاصه اينكه در اين واژه ها نمي گنجي
چرا خودت به غزل هاي من نمي ايي
نگاه من به خدا از حديث ناب شماست
به شرطها و شروط شما پر از الاست
دید چون نیست، به جز غصّه انیس دگرش