حضرت زهرا(س)-شهادت
این جا که کسی پنجه به دیوار کشیده است
دستی ز وفا نقش غم یار کشیده است
این در که چنین سوخته و دود گرفته است
آتش به دلی خسته ز اغیار کشیده است
میخی که بر آورده سر از چوبۀ این در
سر در صدف گوهر اسرار کشیده است
این کوچه که نمناک ز باران سرشک است
از طعنۀ کوچه غم بسیار کشیده است
قومی که شکستند حریم حرمش را
بر حرمت او پردۀ انکار کشیده است
شهری که به جز چاه در آن هم نفسی نیست
محبوب دلش را سر بازار کشیده است
پژمرد از این غصه که می برد علی را
جهلی که وفا را به سر دار کشیده است
اندازه بود چادرش اما کشیده شد