حضرت رقیه(س)-شهادت
پنهان به خاك كردم رازی به آب دیده
با كس نمی توان گفت سرّ دل رمیده
وقت سحر دعایم شد عاقبت اجابت
بر شام تار ما هم سر زد شبی سپیده
پرواز بردم از یاد بالم چو شد شكسته
این است حال و روز مرغ به خون تپیده
شادابی گذشته از من مخواه دیگر
برگشت ناپذیر است رنگ ز رخ پریده
قوت نداشت پایم تا پیش تو بیایم
از بس كه دختر تو در خارها دویده
شب بود و دشت وحشت پر شد وجودم از ترس
صحرا چه می شناسد طفل پدر ندیده
بسیار رنج بردم در راه عشقت اما
بار سفر كشیدم با قامتی خمیده
وضعیتی است وضع راس تو و سر من
مجنون سر شكسته ، لیلای سر بریده
مهرداد طوماری
من دختر حسین و ربابم سکینه ام