آنکس که تو و اسم تو را باده نوشته
چشمان مرا کاسهء آماده نوشته
تقدیر من این است گرفتار تو باشم
زهرا خودش این را سر سجاده نوشته
زیباتر از این نیست که در راه تو باشم
صد شکر مرا راهی این جاده نوشته
ارباب کریم است ، در این غمکده هرکس
اندازه یک درهم اگر داده نوشته
ما دلشدگان جملگی ارباب پرستیم
اشکال نگیرید به ایرادِ نوشته
در کهف وَرا من سگ اصحاب حسینم
این را خود او گوشهء قلاده نوشته
یک عمر از این روضه به آن روضه دویدیم
بر تارک عشاق، گدازاده نوشته
دختر به امید شب دیدار عمویش
هر مرتبه از ناقه که افتاده نوشته
شاعر: حسین قربانچه
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین