امام جواد(ع)-ولادت
آن شب مدینه تشنه ی آب بقا بود
چشم انتظار ساغر قالوا بلی بود
آنشب شقایق قصد کوی یار می کرد
از خواب غفلت لاله را بیدار می کرد
آن شب سحر شعر گل مهتاب می خواند
از جلوه ی خورشید عالمتاب می خواند
آن شب فضا آکنده از شور و طرب بود
بین ملائک صحبت از ماه رجب بود
آن شب عروس فاطمه از دل دعا کرد
درمان دردش را تمنا از خدا کرد
آن شب رضا در خط تسلیم و رضا بود
در خط تسلیم خدا، لطف خدا بود
آن شب منادی دادِ عدل و داد می زد
بین زمین و آسمان فریاد می زد
کای اهل عالم مقصد و مقصود آمد
در کان هستی هر چه بود از جود آمد
آئینه ی ایزد نما آمد به دنیا
یعنی جواد بن الرضا آمد به دنیا
از بهر دیدارش ز جنت آدم آمد
نوح نبی از بهر خیر مقدم آمد
آمد خلیل بت شکن از کعبه سویش
تا شهد جان نوشد ز جام آبرویش
موسی شبانه از دیار طور آمد
از دست ظلمت در پناه نور آمد
آمد مسیحا تا ببوسد خاک پایش
حظّی برد از لذّت شهد ولایش
آمد به دنیا اسوه ی یکتا پرستی
بعد از رضا آئینه دار ملک هستی
او اختر تابان چرخ آبنوس است
مرآت حقّ و زاده ی شمس الشموس است
از جانب او گر حدیثی قال گردد
یحیی بن اکثم در جوابش لال گردد
حاتم اگر جود و سخایش را ببیند
بهر گدایی بر سر راهش نشیند
گوی سبق از روضه ی مینو بگیرد
گر کشتی اش در ساحلی پهلو بگیرد
بود و نبود عالم از بود جواد است
شعر من «ژولیده» از جود جواد است
یکی بخیل میشود یکی جواد میشود