حضرت زینب(س)-شهر شام
شیر زن قافلۀ اهل بیت
عالمۀ عاقلۀ اهل بیت
خیز و بیاشوب شب شهر را
پر ز علی کن نفس دهر را
خطبه بخوان شهر به پا می شود
کوفۀ افسرده حرا می شود
مظهر اعجاز خدا در دمشق
آن چه تو کردی همه عشق است عشق
شام چهل سال علی را ندید
دسته گلی از چمن او نچید
شام چهل سال اگر خفته است
بانگ تو این خواب بر آشفته است
اصغر تو غرقه به خون شد بخوان
اکبرت از اسب نگون شد بخوان
خطبه بخوان سنگ صدا می دهد
منبر و محراب ندا می دهد
یوسف دل بر سر بازار تو
مصر و دمشق اند گرفتار تو
در همه جا قبلۀ اهل دلی
شاهد اسرار چهل منزلی
جلوه کن و ماه شو و نور باش
آینۀ روشنی طور باش
بر اثر گام تو بر خاک راه
شعلۀ رحمت شکفد هر پگاه
صبر حسن داری و شور حسین
غیرت زهرا و غرور حسین
آن چه تو را هست که را داده اند
حُسنی از این دست که را داده اند؟
سرو قدا..! همچو کمان می روی!..
ماه رخا، اشک فشان می روی
ای دل مولا ز چه دل خسته ای؟
قلب حرم بودی و بشکسته ای
خون چکد از چشمۀ خورشید و ماه
این جسد کیست در این قتلگاه
همدم صبح و شب تو آه شد
عمر تو بی ماه تو کوتاه شد
ماه علی چند نفس شمع باش
روشنی خلوت این جمع باش
چند کبوتر به تو دل بسته اند
جمله به دامان تو پیوسته اند
ﺍﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎ