دیدند در هیاهوی به هم ریخته ات را
سوزاندن گیسوی به هم ریخته ات را
دیدی چه به روزِ رخ زیبای تو آورد
مخفی نکن این روی به هم ریخته ات را
در پشت در خانه من و فضه و مسمار
دیدیم تکاپوی به هم ریخته ات را
بی حوصله گشته حسن آخر چه کنم من
این کودک کم روی به هم ریخته ات را
از بازوی خود کار مکش فاطمه ول کن
این خانه و جاروی به هم ریخته ات را
کی خواسته نان از تو که دسداس گرفتی
زحمت نده بازوی به هم ریخته ات را
با هر نفسی لمس کند پیرهن تو
خونابه ی پهلوی به هم ریخته ات را
از سرخی روی تو به هم ریخته ام من
آرام نما شوی به هم ریخته ات را
اندازه بود چادرش اما کشیده شد