کاروان در مسیر کربلا-ورود به ماه محرم
باز این چه نواست، وز کجا می‌آید؟
کاین نغمه به گوش آشنا می‌آید
یا رب چه غبار دلنشینی است که باز
بر لوح دل از خاطره ها می‌آید ؟
این کیست، که از قِصۀ پر غُصۀ او
غم های دگر، به انتها می‌آید؟
این کیست، که بر پردۀ دل چنگ زند
کز شور غمش، دل به نوا می‌آید؟
این کیست، که از شتاب چرخ عمرش
گرد غم و طوفان عزا می‌آید؟
این کیست، که از شعار آزادی او
بر گوش مجاهدان، ندا می‌آید؟
این کیست، که هر کس شنود نامش را
با چشم تر و، نوحه سرا می‌آید؟
این کیست، که هر جا گذرد، همچو بهار
بوی گل سرخ، از فضا می‌آید؟
این کیست، که حج خویش، ناکرده تمام
لبیک به لب، به نینوا می‌آید؟
خون در دل عاشقان حق، می‌جوشد
یک لاله عذار حق نما می‌آید
از شهر نبی، مسافری سرگردان
با قافله اش، به کربلا می‌آید
این عاشق سرگشته، حسین است، حسین
کاینجا به مشیت خدا می‌آید
این ذبح عظیم است، که از بیت خدا
با جمله عزیزان به منا می‌آید
اکبر به شتاب، از پی ثار الله
با قلب حسین، پا به پا می‌آید
قاسم که درین سفر بجای حسن است
آید به نظر که مجتبی می‌آید
عباس به پاس محمل خواهر خویش
چون سایۀ زینب، ز قفا می‌آید
گر جنگ و ستیز است، خدایا، در پیش
پس دختر زهرا به کجا می‌آید؟
کس نیست ( حسانا ) که بپرسد ز رباب:
با اصغر شش ماهه، چرا می‌آید؟
نگاه می کنم از هر طرف به دور و برم