امام هادی النقی(ع)-مدح و ولادت
ملاک شیعگی ما ولایت هادی‌ست
تمام دلخوشی ما محبت هادی‌ست
میان جامعه‌ای در گذار ایامیم
که نور جامعه‌اش از روایت هادی‌ست
چه خوب شد که خداوند قادر متعال
نمی ز بحر کریمش ولادت هادی‌ست
چه خوب شد که جهان اعتقاد نو شده‌اش
به سمت واسعه‌ی با کرامت هادی‌ست
به جان این دل عاشق شراره می‌افتد
هرآن زمان سخنی از شهادت هادی‌ست
کبوترانه خیال همیشه حق طلبم
درست گرم قنوت زیارت هادی‌ست
همین که شیعۀ مولا شدم خدا را شکر
نشاط روح به دست هدایت هادی‌ست
پدر به شیوۀ مادر همیشه می‌گوید
دلِ شکسته دخیل ارادت هادی‌ست
سکوت اهل صفا بی‌قرار یک لطف است
تبسمی که به لطف و عنایت هادی‌ست
قلم به عجز نشیند در آستانۀ او
که نثر «جامعه» گویای قامت هادی‌ست
بدون رخصت او واژه‌ها زمین گیرند
همین غزل نفسی از قیامت هادی‌ست
مدح و شهادت امام هادی (ع) ای که از ظرف لبت شهد و شکر می ریزد از بر پلک تو صد شمس و قمر می ریزد آنقدر راه