کربلا این سرزمین پر بلا
گشته مهمان خانه ی خونِ خدا
عشقبازی میکند با شور وشِین
عاشق است او...عاشقِ مولا حسین
روز و شب سرمست از عطر بهشت
عشق حق در جای جایش ...خشت خشت
در مسیرش عاشقان سَر داده اند
مال و فرزند و برادر داده اند
دیدنش شد آرزویم هر دمی
میبَرَد با عشق از دل هر غمی
دستِ من همچون علمدارِ حسین
مانده دور از چشمِ تب دارِ حسین
شاعر: حمید رضا نوری
مستِ مستم کن پیاپِی ،کربلا از سبو و باده و مِی ،کربلا ماهیانه گر که روزی میدهی پس کَرَم کن روزیِّ دِ