میلاد امام علی(ع)

روزی که علی(ع) به روی ما نازل شد //در کعبه دری به آسمان واصل شد

مولود حریم عشق و ایمان و جهاد //آمد به زمین کعبه را داخل شد

یعنی که اگر قبله ی ما سوی خداست// این بیت علی(ع) است نام او در دل شد

شوری به جهان فتاد و دریا بگسست// ((صد فتنه و شور در جهان حاصل شد))

فریاد زدند انس و جن و ملکوت// مولای جهان به این جهان وارد شد

خیبر بنشست و گریه بر حالش کرد// چون فاتح فتح لا مکان ظاهر شد

نوری به زمین رسد و تا عرش برفت// گویی که تمام نور حق منزل شد

خندق به تمام شیعیان گفت علی(ع)// با تیغه ی شمشیر ولا وارد شد

نمود و دین قائم کرد// با وارث قدر عشق ما کامل شد

گفتد علی(ع) زمین به خود می خندید //دیگر شرفش موید و دائم شد

گفتند که شیر حق به میدان آمد //قرآن محمّدی(ص)به ما نازل شد

گفتند که علم جان و روحی بگرفت// در باب علی(ع)علوم ما کامل شد

سروی که تمام علم بر دوشش بود //در جبهه ی حق به حق که حق نازل شد

فریاد زدند هان ملائک نوری //از عرش علی به شیعیان ساطع شد

رحمت به تمام عرصه ی دین برسید //گویی که غدیر شاهد و سائل شد

آن شب که قبیله ها یکایک رفتند// در خوابگه نبی(ص)علی(ع)ظاهر شد

گویی که جهان سعادتی دیگر یافت// داماد نبی(ص) به این جهان وارد شد

از عرش علی علی(ع) کنان روح و ملک// در خاک علی(ع) به آسمان نائل شد

گفتد رسید آیه ای از ملکوت// چون آیه ی تطهیر علی(ع)شامل شد

در حرب بجز علی(ع)کجا شیری بود// چون شیر خدا که عمرو را قاتل شد

تکبیر کنان ملائک و انس و جهان// چون گفت که ذولفقار حق غالب شد

گفتند همه علی(ع)ولیّ ملکوت //یک اشک زمین چکید و نامش دل شد

وقتی که علی(ع) به جان خوشدل رو کرد// این نامه ی عاشقانه اش حاصل شد

حسنعلی فاتح نژاد(خوشدل)