حضرت زهرا (س) در حالی که زنان بنی هاشم اطرافش را گرفته بودند ؛ از خانه بیرون آمد و با ابهت و شوکتی تمام همچون رسول خدا (ص) گام بر میداشت . به محض ورود او در مسجد پرده ای سفید آویختند و فاطمه (س) پشت پرده قرار گرفت . در آغاز سخن فاطمه (س) غرق در اندوه و مصیبت بود . چنان ناله ی جانسوزی از دل کشید که صدای مردم بی اختیار از شنیدن ناله ی فاطمه (س) به گریه و شیون بر خاست . دختر رسول خدا (ص) که چنان دید مدتی ساکت شد تا مردم آرام شوند . آنگاه شروع به سخن نمود ......عرض من اینجاست : چقدر فاصله شد بین این حرکت که در مسجد بین زنان و مردان پرده کشیدند ؛ با آن حرکتی که در خانه ی حضرت فاطمه (س) انجام دادند ؟ اینجا پرده آویختند ؛ ولی آنجا در را سوزاندند و بی اجازه وارد شدند سیلی و تازیانه زدند ؛ با غلاف شمشیر زدند...

به لوح سینه ی زهرا نوشته بیت جانسوزی

که آتش در دل یک چهار ساله دختر افتاده

به دق الباب حاجت نیست دیگر خانه مارا

که صاحب خانه با ضرب لگد پشت در افتاده

خزان در باغ و دست باغبان را بسته نامردی

به پیش چشم گل غنچه و گل پرپرافتاده منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید