رسم است بعد وفات هر عزیزی ؛ اسباب و وسایل و لباسهای او را جمع می کنند تا در دید فرزندان و بازماندگان او نباشد ؛ مبادا فرزندان او با دیدن آن اسباب و وسایل و لباسها داغشان تازه شود . دلها بسوزد برای اول مظلوم عالم امیرالمومنین (ع) به فرض اینکه امیرالمومنین (ع) تمام وسایل شخصی حضرت را جمع کند ؛ آن چادر خاکی و جا نماز بی بی را جمع کند ؛ اما با آن در نیمه سوخته چه کند ؟ با آن مسمار و دیوار چه کند ؟ حتما وقتی امیرالمومنین (ع) از خانه بیرون می رفته ، بچه ها به این در خیره خیره نگاه می کردند و اشک می ریختند .

هیجده ساله ی من فاطمه ای یار علی

ای شریک غم ایام و مددکار علی

می کند زمزمه مسمار در خانه هنوز

کاندر اینجا بشکست سینه ی دلدار علی

یاد دست تو و دستاس که خونین شده بود

می کشد آه دمادم ز دل زار علی

دیده بگشا تو ای مشعل کاشانه ی ما

بنگر ناله ی طفلان و شب تار علی

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید