حضرت فاطمه (س) در لحظه های غمبار شهادتشان به شدت می گریست . امام (ع) پرسید : چرا گریه می کنی ؟ فرمود :(ابکی لما تلقی بعدی ) ؛ بر مصیبتهایی که پس از من به تو می رسد ؛ می گریم .

دردم این نیست که چندینست مریض احوالم

به تو سوگند به مظلومی تو می نالم

گشته ای خانه نشین قبله گه آمالم

امشب با حضرت زهرا (س) هم ناله می شویم و برای مظلومیتهای شهید تنها؛ امیرالمومنین (ع) اشک بریزیم . برای آن لحظه هایی که ساقی کوثر ؛ بی کوثر شده بود و تنها همدم و یار و مونس خودش را از دست داده بود . سر در چاه غربت فرو می برد و با چاه درد دل می کرد : ای چاه !

سخت بود تا که بگویم عدو

شرم نکرد از کتک فاطمه

ازچه بگویم نوک مسمار ، یا

پهلوی خورده ترک فاطمه

واشده یک در ولی بسته است

دست علی یار تک فاطمه

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید